000 - Sofia James

‘’Heb je alles Soof?’’ Klonk mijn moeder terwijl ze van de trap af huppelt. ‘’Jahaa.’’ Zuchtte ik voor de zoveelste keer. ‘’Onderbroeken?’’ ‘’Ja.’’
‘’Tandenborstel?’’ ‘’Ja, zelfs meerdere.’’
‘’Condooms?’’ Mijn ogen werden groot en mijn wangen begonnen te gloeien. Was die vrouw serieus? ‘’Ik dacht al van niet. Ik heb een pakje ergens verstopt in je koffer. Je weet maar nooit met die horny boys in Amerika.’’ Mijn moeder begon luidkeels te lachen. Lachend schudde ik mijn hoofd.
‘’Wat ga ik jou en je grapjes toch missen mam.’’ Zei ik op een subtiele sarcastisch toon. ‘’Weet ik toch schat.’’ Buiten klonk er getoeter. ‘’Daar zullen ze zijn.’’ Ik deed de deur open en zag mijn drie beste vriendinnen.
Taylor , Dave en Adam . ‘’Mam, ik moet nu echt gaan.’’
‘’Oké.’’ Tranen ontstonden er in mijn moeders ogen. ‘’Hou je taai, oké? En zorg goed voor jezelf.’’ Ik zag dat mijn moeder erg veel moeite had om zichzelf groot te houden.
‘’Tuurlijk.’’ Ik liep op mijn moeder af en gaf haar een dikke knuffel. Op de achtergrond hoorde ik wat ‘awh’ geluiden van mijn vrienden. ‘’Nou ga nou maar. Ze staan te wachten.’’ Mijn moeder gaf me nog een kus op mijn voorhoofd en liet mij toen los. Ik knikte, pakte mijn koffer en handtas en liep toen richting de auto. Ik deed mijn koffer in de kofferbak en stapte in. Begroette mijn vrienden en klikte mijn gordel vast. Voordat de auto wegreed zwaaide ik nog even naar mijn moeder en wierp haar een handkusjes.
‘’Now it’s time for America, bitches.’’ Klonk Dave terwijl hij de volume van de muziek harder zette. ‘’Op Amerika’’ Klonk ik. ‘’Op Amerika.’’ Klonken mijn drie vrienden in koor. En voor ik het wist reden we mijn straat uit.

Na een rit van anderhalf uur waren we eindelijk op Schiphol aangekomen. Gelijk hadden we onze koffers ingecheckt. Nu was het de beurt om langs de security te gaan. Taylor, Adam en Dave waren er zonder problemen doorheen gekomen. Nu was het mijn beurt.
Ik deed mijn haar in een paardenstaart en deed al mijn sieraden af. Die legde ik zorgvuldig in een bakje samen met mijn handtas. Ik legde die op de rol band en liep toen door het metaaldetector poortje. Piep piep piep, klonk het. De bewaker gebaarde dat ik nogmaals door het poortje moest. Rustig haalde ik diep adem. Oké ,no stress dacht ik bij mezelf. Nogmaals liep ik door het poortje. En weer ging dat ding af. De bewaker zuchtte en gebaarde dat ik nogmaals door het poortje moest lopen. Zuchtend liep ik weer door het poortje. Piep, piep, piep. Ik rolde mijn ogen en zuchtte nogmaals. Er kwam een vrouw op mij af. ‘’Armen gespreid, ik moet je fouilleren.’’
‘’Ik heb heus geen bom in mijn onderbroek zitten.’’ Mijn vrienden begonnen te lachen, maar de vrouw vond mijn opmerking niet zo grappig. Met lichtelijke blosjes op mijn wangen deed ik wat de vrouw mij vroeg. De vrouw begon mij te fouilleren. Toen haar hand langs mijn oksels gingen begon ik te lachen. De vrouw keek mij met een geïrriteerde blik aan. ‘’Is er iets?’’
‘’Het kietelt.’’ Hikte ik. De vrouw tuitte haar lippen en zuchtte diep.
‘’Weet je wat? Laat maar. Heb een fijne vakantie. Next!’’ Met big smile pakte ik mijn spullen en liep ik naar mijn vrienden. ‘’Ik zie dat je al vrienden hebt gemaakt.’’ Zei Dave. Ik gaf hem een speelse duw.
‘’Haha, heel grappig. Laten we maar eens wat te eten zoeken. Ik heb honger.’’ Zei ik terwijl ik de zoektocht naar eten startte.

We stonden al een tijdje te wachten op ons vliegtuig. Dave was inmiddels al in slaap gevallen en Adam zat rustig muziek te luisteren terwijl hij zijn ogen gesloten had. ‘’Dus..’’ Begon Taylor ineens uit het niets.
‘’Dus?’’ Keek ik haar vragend aan. ‘’Hoe zit het met jou en Adam?’’ Ik zuchtte even en keek naar Adam.
Adam en ik dat was een lang verhaal. We kenden elkaar al heel lang. Al sinds de kleutertijd. Altijd waren wij beste maatjes geweest zonder enkele problemen. Totdat het tijd was voor de middelbare school.Uit het niets werden we verliefd op elkaar.. Maar van een vriendschap naar een relatie gaan is niet zo makkelijk. Hoe vaak het is uitgegaan kan ik al niet eens meer op mijn beide handen tellen. Maar toch, ondanks alles, zijn we blijven vechten. We wouden elkaar gewoon niet kwijt. Totdat ik besloot om er twee weken geleden definitief een punt achter te zetten. Hevige ruzie was er toen ontstaan. Ik had Adam niet meer gezien of gesproken tot vandaag.
Ik had verwacht dat hij super kinderachtig zou doen. Ik was zelfs zo bang voor zijn reactie dat ik bijna niet meer mee wou naar Amerika. Maar omdat we dit uitje al zolang hadden gepland, kon ik het niet afzeggen. Gelukkig hield Adam zich heel rustig en doet hij alsof er niks aan de hand is. Wat mij rustig maakte. ‘’Ik weet het niet. Ik hoop dat hij zich zo rustig houd. Ik heb geen zin in ruzie als we straks kilometers van huis zijn.’’ Taylor knikte en wou net wat zeggen toen een stem haar onderbrak.
‘’Dames en heren, het is tijd om te boarden.’’ Klonk de stewardess. Yes, saved by the bell. Taylor maakte Dave wakker en ik tikte Adam tegen zijn schouder aan. ‘’We gaan boarden.’’ Zei ik tegen hem.
We pakten allemaal onze spullen en gingen in de rij staan met onze paspoorten in onze handen. Een kleine glimlach ontstond er op mijn gezicht. Ik kon niet wachten totdat we eindelijk voet zouden zetten in het altijd zonnige Malibu.
Amerika, here we come!

--
Jaaaa, eerste hoofdstukkie. Wat vinden jullie ervan?