14 - Make T-shirts

“Het moeten gewoon T-shirts zijn?” vroeg Percy. “Geen blij elkaar passende T-shirts?”
      Oliver gooide een handvol stiften op tafel en inspecteerde Percy’s werk. Het karton in de kledingstukken leek stevig genoeg om te voorkomen dat de inkt door zou trekken. “Ik dacht dat we hadden besloten daarmee te wachten.”
      “Als je me op andere gedachten wilt brengen, zul je beter je best moeten doen. Het heeft niet mijn voorkeur, maar als het niet anders kon zou ik ook met je trouwen terwijl je een T-shirt draagt.”
      “Wat een geruststelling,” zei Oliver, op een toon alsof hij het niet meende. Zijn glimlach suggereerde iets anders.
      “Het klonk meer als een dreigement in mijn oren,” vond Wesley. Percy wierp hem voor tenminste de derde keer die middag een Blik toe. Hij nam een slok van de thee die hij van Oliver had gestolen om het moment te rekken. “Wat?”
      “Niets,” zei Percy, maar hij wist dat Wesley hem daar niet mee weg zou laten komen. “Begrijp me niet verkeerd, want je bent erg welkom. Ik vraag me alleen af wat je hier doet. Een vriend in de buurt hebben hangen stond volgens mij niet op de lijst met leuke ideeën voor afspraakjes die we proberen af te werken.”
      “Mijn beste Percy, we kunnen jullie toch niet zonder toezicht in één kamer laten? Ik ben hier om erop te letten dat iedereen z’n handen netjes bij zichzelf houdt en niemand van zijn onschuld beroofd wordt.”
      Oliver snoof, waardoor hij bijna uitschoot met de donkerblauwe stift die hij had gekozen. “Dat is erg goedhartig van je.”
      “Helaas wel te laat.”
      “Je bedoelt toch niet te zeggen dat jullie elkaars hand hebben vastgehouden voor het huwelijk?”
      Percy overwoog dat even. “Nee. Dat was niet wat ik bedoelde.”
      Oliver schoof de dop weer op zijn stift en maakte een triomfantelijk gebaar. “Kijk eens?”
      Percy’s ogen werden wijd. Wesley had iets langer nodig om de vijf woorden te lezen omdat ze voor hem op de kop lagen, maar toen lachte hij. “Prachtig.”
      “Wacht even,” zei Percy, “doen we dit voor elkaar? Jij doet mijn shirt en ik het jouwe?”
      Oliver pakte een lichter blauwe stift om de letters wat te versieren. “Natuurlijk. Ik heb geen Keeper als vriendje, dus de woordspeling zou niet werken als ik dit droeg.”
      Percy keek nog eens naar de MY BOYFRIEND IS A KEEPER, waar nu wat scheve schaduwen en een Snitch aan toegevoegd werden. Hij draaide de paarse stift die hij al een tijdje in handen had rond. “Hm.” Hij trok de dop van zijn stift en probeerde in te schatten waar het midden van het shirt ongeveer zat.
      Wesley trok zijn wenkbrauwen op. “Tijd voor wraak?”
      “Zoiets zou ik nooit doen,” loog Percy, terwijl hij in zijn netste cursief zijn eigen naam schreef. Hij eindigde met een punt, want dat het tekst op een T-shirt was, betekende niet dat interpunctie overboord gegooid hoefde te worden. Hij leunde aan de kant, zodat de andere twee het konden lezen. If lost, return to Percy Weasley.
      Wesley schoot weer in de lach, maar Oliver was hem voor. Percy pakte tevreden de roze stift en begon aan een bloemetje.