Hoofdstuk 15

Eenmaal in de club:
Eenmaal in de club was het erg gezellig, waarschijnlijk hadden ze met elkaar afgesproken dat ze allemaal zouden dansen vanavond want normaal deden ze dat nooit. Omstebeurt dansten ze met je en dat ging de hele avond zo door, behalve als er een slow kwam zoals nu, dan zaten ze allemaal behalve Bill en Tom weer aan de bar. Bill pakte je hand en sloeg zijn armen om je heen, zo dansten jullie tot iedereen naar huis wilde. “Kom je morgen weer?” vroeg hij toen jullie richting de uitgang liepen. “Euh..ik kan natuurlijk niet elke keer langskomen”. “Maar morgen is het onze laatste dag hier” zei hij teleurgesteld. “Sorry Bill, ik kan niet”. De jongens brachten je voor deze keer terug naar huis, maar eigenlijk mochten ze het niet. Bij je huis liep Tom nog even met je mee. “Nou je hebt onze nummers al, dus je kan ons sms’en. De tour duurt nog een maand, zullen we daarna hier langskomen?” vroeg hij té lief. Je knikte en sloeg je armen om zijn middel, “is goed Tom. Ik weet niet eens of ik het nu nog wel zo lang redt zonder jullie”. “We zijn ook zo geweldig” zei hij lachend en snel tikte je op zijn hoofd. Af en toe kon je hem soms echt wel killen met dat machogedoe. Je sloeg je armen toch maar om hem heen en knuffelde hem, “en snel terugkomen hé”. Daarna liep hij naar de auto en stapte in… weg waren ze weer.

3 weken later:
Je was druk bezig met je werk en had ondertussen meerdere concerten gepland voor bands en andere evenementen georganiseerd. Zo moest je over 2 dagen, precies een dag voordat TH langs zou komen, een kinderfeest organiseren in het park bij je in de buurt. Al die weken had je voortdurend aan die laatste zoen gedacht omdat je niet wist of het nou wat betekende of niet. Je zuchtte even en zette je computer aan om alles te regelen voor het kinderfeestje. Je moest ouders hebben die toezicht wilden houden, namen van kinderen bekijken, hoeveel het er waren en er een lijst van maken, dan moest je nog muziek regelen en iemand voor de catering. De catering was zo gevonden aangezien het iemand uit de buurt moest zijn, de ouders waren in principe ook zo gevonden omdat je gewoon de ouders van de kinderen ging bellen. Als je er 10 had kon je stoppen aangezien dat wel genoeg was. Nu moest je nog opzoek naar muziek en een lijstje maken van de kinderen. Dat lijstje maken deed je morgen wel, nu alleen de muziek nog.
’s Middags stond Valerie aan de deur met de mededeling dat je alles goed had geregeld en dat je na afloop niet op hoefde te ruimen, dat deed zij met nog een paar anderen.