002

(Op school)

‘Hey..’ ik kijk verdwaast om me heen zo ver weg in m’n eigen gedachtes. ‘Hai..’zeg ik terug als ik zie dat het Nick is. Het liefst zou ik heb dood knuffelen maar dat kan gewoon niet. Zodra ik de worden ‘EEY Chris wat sta je nu weer met die homo te praten!’ hoor. Weet ik dat dit een lange dag gaat worden. Milan een van mijn vrienden is weer is in een homo haat bui. Ik haat het zo als hij weer in zo bui is maar het enige wat ik doe is maar een beetje stom lachen. ‘Hey Milan hoe gaat t?’ veel van wat hij zegt hoor ik niet als ik zie dat Nick beledigt naar Milan kijken waarna hij wegloopt. Milan kijkt me raar aan. ‘Wat is er mis met jou vandaag? Eerst sta je met die homo te praten en nu kijk je me dodelijk aan. Het is echt tijd dat we een vriendin voor je gaan zoeken.’ Zegt hij lachend als hij zn hand op m’n schouder legt en me mee neemt naar de les. Verward loop ik met mee. ‘Vriendin? Hoe the fack wil je dat voor elkaar krijgen..?’ ‘Die Samira hea is die niet wat voor jou? Je gaat facking veel met der om dus waarom niet?’ Ik kan niets meer zeggen zo verbaast als ik ben. ‘Dat is dus geregeld zij wordt het.’ Milan kijkt triomfantelijk en gaat in t lokaal zitten. Ik ben zo in m’n gedachten dat ik de rest van z’n verhaal niet meer hoor. Gelukkig is dit de enige les die ik met hem heb vandaag.
Eindelijk pauze, ik loop naar de vaste pauze plek maar als ik mijn vrienden zie staan lijkt het alos er iets mis is. ‘Waarom kijken jullie zo raar? Moeten jullie een hele week melden ofzo? Of erger moest je vooraan zitten?’ Zeg ik lachend. Ze blijven me doordringend aan kijken. Pas als Milan zegt gast je bent toch niet gay hea. Snap ik waarom ze zo keken. Ik word knal rood en weet niet wat ik moet zeggen als ik ze langzaam allemaal aankijk. ‘Nou!?’zegt Milan. ‘Hoe.. hoe weten jullie dit?’ vraag ik verward. ‘Dus.. het is waar?’ vol ongeloof kijkt hij me aan. ‘Wie heeft jullie dit verteld?’ vraag ik op een zachte toon. ‘Meen je dit? Gast kom op..’ een van de andere trekt Milan wat naar achter voordat hij iets kan doen waar die in de problemen mee komt.
De rest van de dag word ik compleet genegeerd door mijn vrienden. En als ze me wel zien dan krijg ik alleen minachtende blikken van ze. Nick komt vrolijk naar me toe gelopen als t pauze is ‘Hey Chris.’ Zegt hij vrolijk. Wacht wat normaal doen we nooit zo op school. ‘Hey..’ mompel ik terug. ‘Wat is er met jou aan de hand?’ Vragend kijkt Nick me aan. ‘Ze weten het..’ ‘Wat weten wie?’ Hij snapt er echt niets van goed. ‘Iedereen weet het.’ Snauw ik hem af. ‘Hoe weten ze het dan? Heb je het ze verteld?’ Enthousiast kijkt hij me aan. ‘Nee, dat zou jij toch wel moeten weten. De enige die het weten zijn jij, Samira en ik. En nu de hele school bedankt voor het door lullen ervan.’ Hier kan ik echt boos om worden, het door vertellen das nog niet het ergst maar dan liegen dan je het niet gedaan hebt. ‘Huh? Chris ik snap hier nu echt niets meer van. Ik heb het aan niemand vertelt okee aan Eva maar das m’n bestie en dat wist je. Dus what the fack ga je zeggen dat ik het was?’ Nick begint zich echt te irriteren hieraan. ‘Kom op dus er is een magisch elfje gekomen dat aan Milan enzo heeft verteld dat ik op jongens val!? Geloof je het zelf?’ Kwaad draai ik me om en loop weg. Nick verward en geirriteerd achter latend.