04

'Wie is dat?' vroeg ik terwijl ik de blonde jongen met mijn ogen volgde. 'Fischer,' zei Mila terwijl ze haar benen over de stoel voor haar legde, 'Viktor Fischer. Een van de Denen.' Ik keek haar niet-begrijpend aan. Mila had het door. 'Hij is één van de veelbelovende spelers van het team. Hij is nog jong, dus kan nog veel groeien. Hij is ook heel goed.. En hij is natuurlijk ook één van de knapste spelers al zeg ik het zelf.' Mila wiebelde met haar wenkbrauwen. 'Ja, ik snap wat je daarmee bedoelt..' zei ik, terwijl ik mijn blik weer op het veld richtte. Viktor was ondertussen met zijn ploeggenoten over het veld aan het springen. Nadat we wat foto's hadden gemaakt, stelde Mila voor om weer naar binnen te gaan. 'We zien ze bij de lunch weer, dan kan ik je wel voorstellen aan de blonde god als je dat wilt!' Mila keek me plagend aan. Ze had me dus door.
De rest van de ochtend bezochten we alle overige werknemers van Ajax en dronken we veel koffie. Mila was echt een gezellige meid, ze kletste honderd uit over van alles en nog wat. Ik kon het niet laten om hier en daar wat foto's te maken met mijn telefoon en ze door te sturen naar Isaac, hij was tenslotte de grootste Ajax fan ooit. Voordat ik het wist, was het tijd voor de lunch. De kantine was gezellig, zoals een echte voetbalkantine hoort te zijn. Ik zag de schalen aan de muur bij het raam hangen. Ik ging met Mila aan de grote tafel zitten en al snel kwam ook Anne daarbij. 'Heeft ze je een beetje wegwijs gemaakt?' vroeg ze terwijl ze haar stoel aanschoof. 'Zeker!' zei ik. 'Ik ben al die namen nu alweer vergeten!' Anne lachte. 'Dat komt vanzelf. Ik wou het even met jullie over de wedstrijd van zondag hebben. Zouden jullie het leuk vinden om te komen? Ik weet dat het geen officiele stage dag is voor jullie, maar we zoeken nog twee mensen die de jongens begeleiden. Ophalen van de kleedkamer voordat de wedstrijd begint, water uitdelen, dat soort dingen.' Mila knikte gelijk. 'Lijkt me vet!' Ze keken allebei naar mij, maar ook ik knikte. 'Leuk!' Anne lachte tevreden. 'Jullie mogen ieder drie mensen uitnodigen om de wedstrijd bij te wonen, als jullie dat leuk vinden. We hebben altijd extra plaats voor genodigden.' Ze nam een hap van haar broodje. Top! Ik ging straks gelijk Isaac bellen. De deur van de kantine vloog open en onder luid kabaal kwam het eerste binnen. Nicolai zwaaide en kwam bij ons zitten. Al snel werd hij gevolgd door meerdere teamgenoten en al snel zat de ronde tafel vol met luidruchtige jongens. 'Viktor!' riep Mila mierzoet, en ik gaf haar een schop onder de tafel. Rotwijf. 'Viktor, jij hebt Feline nog niet ontmoet, toch? Dit is Feline!' Ze wees naar mij. 'Hoi,' Viktor kwam naar ons toelopen. 'Leuk je te ontmoeten. Ik zag je al op de tribune net.' Ik voelde mijn hoofd rood worden. Dat accent! 'Ja, ik moest foto's maken.' Kon ik nou echt geen beter antwoord bedenken? 'En ze is echt supergoed, ze is een geboren fotograaf!' schepte Mila op. In werkelijkheid waren mijn foto's onscherp geworden en had ik meer foto's van lege vlakken dan van voetballers gemaakt. 'Oh? Laat zien?' Viktor zocht met zijn ogen de camera. 'Jammer Vik, de camera ligt op ons kantoor. Als je ze wilt zien, moet je langskomen!' Viktor lachte. 'Als ik tijd heb kom ik wel langs.' Een paar jongens aan de bar riepen Viktors naam. Hij gebaarde verontschuldigend naar ze. 'Ze roepen me, ik zie jullie nog wel.' Hij richtte zijn blik op mij. 'Leuk je te ontmoeten Feline, eetsmakelijk!' Hij glimlachte en weer voelde ik het bloed naar mijn hoofd stijgen. Hij keerde zich om en liep met zijn handen in zijn zakken naar zijn teamgenoten. Ik hoorde Nicolai aan de andere kant van de tafel lachen. 'Het Fischer virus verspreidt zich snel dames en heren!' riep hij hard, maar gelukkig negeerde Viktor het. Ik keek hem boos aan. 'Ik heb anders een heel leuk vriendje hoor!' flapte ik eruit, niet dat het waar was, maar Nicolai stopte wel met lachen. 'Jammer, ik wil Viktor wel weer eens met een meisje zien.' zei hij en vervolgens ging hij weer verder praten met Lucas. Of wacht, was het Lasse? Terwijl ik diep aan het nadenken was over wie nou ook alweer wie was, stootte Mila me aan. 'Goede zet. Viktor keek om toen je zei dat je een vriend had.' Ze nam een slok van haar thee. 'Laat hem ervoor werken meid!'