Hoofdstuk 2

De volgende ochten ben ik al vroeg op. Ik kon eerst niet goed slapen dus moe ben ik zeker nog wel. "Weer een nieuwe schooldag en week." Ik loop vermoeid de trap af opweg naar de keuken om voor iedereen een ontbijt te maken. Ik maak voor mn ouders een omeletje. En voor mn broertje maak ik eieren met spek. De geur van eieren en spek maakt al snel mn broertje wakker. Joshua komt naar beneden gerent om te kijken of het echt zo is. Op het moment dat hij aan tafel gaan zitten kijk ik hem aan. "Maak jij mam en pap even wakker? Dan krijg jij starks je ontbijt van me." Ik dek snel de tafel. En let ondertussen goed op het ontbijt van mn ouders en Joshua. Voor mezelf maak ik snel nog een kom met muesli. "Zijn ze" Joshua gaat zitten en ik zet zn bord met eieren en spek voor hem neer. Hij begint meteen te eten. "Lekker!" Als mn moeder de keuken in komt kijkt ze me verdrietig aan. Ik kijk haar aan en voel spijt. Spijt dat ik soms zo bot doe tegen mn moeder. Ze lacht wel naar me. Maar haar ogen blijven duf staan. "Goedemorgen" Zegt mn vader om de stilte te verbreken. Ik kijk mn vader aan met een glimlach en geef hem een hoofdkinkje. "Hoelaat kom je vanavond thuis Joshua? Je ging toch met je vrienden naar de speelhal?" Joshua denkt lang na. We kijken hem allemaal aan. "Half elf minimaal." Ik rol met mn ogen en ik ga ook zitten en ik begin aan mn muesli. "Joshua je bent 13 jaar geen sprake van dat je dan zo laat thuis komt!" Ik heb geen zin in een discussie van Joshua en mn vader en sta op. Ik zet mn lege kom in de vaatwas en ik loop naar boven. Ik weet toch wel wie er wint. Joshua wint altijd door een goede deal te maken met mn vader. En dan mag ik hem ophalen. Ik doe mn deur open. Mn ogen worden groot. Wie heeft mn kamer nou weer overhoop gegooid. Ik loop langzaam mn kamer in. Al mn spullen liggen uit de kastjes. En mn boeken liggen op de grond. Ik ren naar beneden en ik sla met mn handen op de tafel. "Wie heeft heel mn kamer overhoop gehaald?! Alles ligt op de grond en ik heb het niet gedaan!" Iedereen kijkt me raar en niet begrijpend aan. De woede zakt van me af als ik zie dat ze niet snappen waar ik het over heb. Zelfs Joshua en die haalt meestal een geintje met me uit. "Liefje waar heb je het over? Niemand is op jouw kamer geweest. Alleen jij zelf. Ik loop wel even mee naar boven om te helpen met opruimen." Mn moeder staat op en loopt met me mee naar boven. Waarschijnlijk denkt ze nu dat der dochter niet meer helemaal in orde is. Als we voor mn kamer staan doe ik langzaam de deur weer open. Bang voor alle rommel en dat het er straks allemaal uitvalt. Maar als ik kijk is mn kamer weer brand en brand schoon. Je zou kunnen eten van de vloer. "Luna als dit een grapje was is hij niet leuk. Het slaat nergens op om zomaar op de tafel te slaan. Je bent 17 Luna gedraag je naar je leeftijd." Ze loopt boos weg weer terug naar beneden. Ik kijk verward mn kamer in. Ik loop langzaam de kamer binnen. Bang dat het maar een droom is. Ik knijp mezelf maar het doet pijn. Het ziet er nog netter uit dan eerst. De boeken staan zelfs op alfabet. Ik ga twijfelen aan mezelf. Misschien heb ik het me wel verbeeld. Ik loop naar mn kleding kast en ik pak er een leuk bloesje uit en een spijkerbroek. Als ik in de badkamer mn haar wil doen gaat het niet zoals ik wil. Ik gooi het in een knot en ik loop weer terug naar mn kamer. Daar doe ik mn boeken in een tas en ik loop naar beneden. Beneden zoek ik nog een paar lage simpele hakken. Als ik op de klok kijk schrik ik. Ik ren langs de keuken. "doei! Bijna te laat!" Ik ren naar buiten en ik stap mn Volvo in.



Als ik op school aankom gaat de eerste bel al. Ik pak snel mn tas en ik ren naar de gymzaal. "Je bent al moe voor je bent begonnen doe je goed Luna." Ik kijk Heidi neplachend aan "Je bent erg leuk Heidi." ik kleed me snel om. "Hoe was je boek?" Ik doe net alsof ik Heidi niet heb gehoort en ik kijk in mn tas of ik wel de goede boeken heb gepakt want ik was er niet echt bepaald bij door mn kamer. Ik loop naar Anne. "Er komen nieuwe kinderen op school hé." Ik kijk Anne even aan."Fijn Anne." Ik ga op de bank zitten en ik kijk de Coach aan wat we gaan doen. Hij stelt voor om te voetballen. Iedereen maakt teams ik blijf op de bank zitten als wissel. Ik kijk naar hoe iedereen vrolijk aan het rond rennen is. Ik denk terug aan vanochtend. Het blijft raar. Ik bedenk me opeens dat er een briefje op mn kussen lag. Ik heb er niet echt naar om gekeken.