Chapter 003

“Hallo broer.” Lachend ren ik op hem af en omhels ik hem. Dat hij geen shirt aan heeft, doet me niks. Iets waar ik snel aan moest wennen want de kou doet hem niks. Wat meer komt omdat hij een lichaamstemperatuur heeft van tweeënveertig graden. Voor hem is een shirt soms te warm. Dus moest ik het wel accepteren.
“Hallo zus,” zegt Jared met lachende ogen en geeft hij me een kus op mijn wang. “Ik had de keukendeur voor je open gelaten.”
“Gemerkt, dank je wel. Mijn spullen staan al boven in mijn kamer.” Grinnikend laat hij me los en gaan we naar binnen. Om in de keuken wat te drinken in te schenken. “Je ronde gehad?”
“Ja.” Knikt Jared. “Ik weet niet hoe ik het doe want ze weten het niet van jou.”
“Houden zo.” Glimlach ik. “Weet je dat mijn zintuigen er ook beter op geworden zijn. Zelfs mijn temperatuur is wat hoger.”
“Denk je dat je gaat veranderen?” Wil Jared gelijk weten.
“Nee, want ik leef al vier jaar met betere zintuigen en een warmere temperatuur. Anders had ik al een keer verandert moeten zijn, denk je ook niet?” Ga ik verder.
“Misschien komt dat door het gebrek aan vampiers op de universiteit,” grapt hij en schiet ik vanzelf in de lach.
“Geloof je dat zelf?” Ik heb altijd zijn waarschuwing in mijn hoofd gehouden over rode ogen. “Behalve dat, ik heb soms zwarte ogen gezien. Zelfs goudkleurige ogen.”
“Goudkleurige ogen?” Zucht Jared dan. “Wie van de Cullens zat bij je op de universiteit?” Even staan zijn ogen serieus.
“Ik geloof dat hij Edward heet. Man, wat stinkt hij zeg.” Elke keer als ik bij die vent in de buurt kwam, rook ik een zoete en kwellende geur. Een geur waar ik bijna misselijk van werd.
“Welkom in mijn wereld.” Proest Jared het uit. “Vampieren schijnen het niet door te hebben maar voor ons. Een zoete kwelling voor je neus. Zo zul je altijd een vampier kunnen herkennen voor je hem echt ziet dus dat geeft je tijd om weg te komen. Als je betere zintuigen heb, ben je vast ook wat sterker dan een normaal mens.”
“Daarom kon ik zelf twee koffers tegelijk tillen. Net als twee volle dozen.” Grijns ik naar hem en zet ik mijn glas op tafel. “Moet je nog weg of niet?” Ik pak de fles drinken uit de koelkast.
“Nop, morgenochtend heb ik mijn ronde pas. Ik moet dan om vier uur uit bed.” Vertelt Jared mij.
“Goed om te weten.” Knik ik en schenk ik zijn glas bij. “Maar als je niet weg hoef vanavond. Wat denk je van samen uitgebreid eten?”
“Je ben een betere kok dan mij. Lijkt me heerlijk.” Zijn ogen lichten op. “Rijsttafel?”
“Zit ik wel aan te denken. Moet ik nog ergens rekening mee houden. Behalve dat je een flinke eetlust heb.” Ik wiebel met mijn wenkbrauwen.
“Hé, een wolf zijn vergt veel energie.” Werpt hij tegen. Weliswaar met een glimlach en neem ik het niet serieus.
“Ik zal zo eerst eens kijken wat je in huis heb. Misschien moeten er eerst boodschappen gedaan worden.” Ik neem een slok.
“Als je zo gelijk wil beginnen, haal ik de boodschappen wel.” Stelt hij voor.
“Daar hou ik je aan. Met jou moet ik rekening houden dat ik kook voor vier mensen.” Ik pak een klein kladblok en een pen. Waarop ik de koelkast open trek om een lijstje te maken.
“Heb je veel nodig?” Jared vraagt het pas als ik ook de vriezer geïnspecteerd heb.
“Valt mee, wat groente, kruiden en vlees,” antwoord ik. “Dit doe ik alleen vandaag. Omdat ik weer terug ben. Vanaf morgen kook ik normaal.” Ik bedenk me nog wat en schrijf ik het gelijk op het lijstje.
“Wordt het toch meer?” Hij komt naast me staan.
“Nee, dit is voor de komende dagen. Maandag wil ik de boodschappen weer doen.” Glimlach ik. “Als jij de boodschappen doet, begin ik aan het voorafje. Ooit sushi gegeten?” Jared schud zijn hoofd. “Moet je echt een keer proeven. Lopen jij.”
“Ik ga al.” Reageert hij en is hij weg.