Proloog

Ik word wakker van geluiden beneden en draai ik mijn hoofd naar mijn wekker. Die aangeeft dat het vier uur in de ochtend is. Welke idioot is dat nou. Even is het stil en twijfel ik. Moet ik naar Jared gaan of niet? Misschien is het een inbreker of zo. Kom op. Dit is nu al de derde keer. Drie nachten op een rij word ik om vier uur wakker door geluiden beneden. Zou het familie zijn of een onbekende. Weer hoor ik iets en ga ik voorzichtig uit bed. Ik vertrouw het gewoon niet en daarom loop ik naar de slaapkamer van mijn broer. Mijn tweelingbroer eigenlijk. Ik doe de deur open en blijf ik staan. Meer om mijn ogen aan het donker te laten wennen. Niet weer. Ik kan zien dat zijn bed leeg is. Waar is hij? Het is niet dat ik bang ben maar ik wil gewoon geen risico nemen. Jared, waar ben je. Opnieuw hoor ik iets beneden en kruip ik in Jared's bed. Wat ben je voor een broer door mij zo alleen te laten. Met die gedachte, trek ik het dekbed over mijn hoofd. Hopend dat ik zo de geluiden beneden uit kan sluiten.

Als ik wakker word, blijkt het licht te zijn buiten en herken ik de kamer van mijn broer. Gelijk weet ik weer waarom ik hier in slaap gevallen ben. Straks mijn lieve broer even op zijn plek wijzen. Geeuwend ga ik uit bed en pak ik mijn ochtendjas uit mijn kamer. Vervolgens ga ik naar beneden. Waar ik Jared in de keuken aantref. Aangekleed en wel.
“Lekker geslapen, Lyn?”
“Waar was je om vier uur?” Ik erger me eraan dat hij doet alsof er niks aan de hand is. We hebben dit gesprek nu voor de vierde keer en ik weet dat hij iets achterhoud voor me. “Ik hoorde weer iets beneden en jij was verdwenen.” Ik schenk een kop koffie in en kijk boos naar hem.
“Bij een vriend geslapen...”
“Lieg niet tegen me.” Ga ik verder. “Ik weet dat je wat achterhoudt, Jared. We hebben anders nooit geheimen voor elkaar.” Ik ben teleurgesteld in hem.
“Ik lieg niet. Ik heb echt bij een vriend geslapen. Ik ben op de bank in slaap gevallen.” Hij kijkt me aan.
“Je liegt weer.” Ik ga zitten. “Jared, ik had je nodig vannacht en je lag niet in je bed. Je bent tegelijk met mij naar bed gegaan. Ik kan je zeggen dat ik teleurgesteld ben in je.” Nu is het te zien dat hij zijn hoofd buigt.
“Eigenlijk mag ik het je niet zeggen. Ik heb zwijgplicht.” Begint hij zacht en versta ik het toch.
“Verbreek die zwijgplicht gewoon. Wat is er zo erg dat je het mij, je bloed eigen tweelingzus, niet mag vertellen?” Ik til zijn hoofd op. Wetend dat hij dan de tranen bij mij kan zien. “Waarom ben je er niet meer als ik je nodig heb?”
“Lyn, kom op. Niet huilen, alsjeblieft.” Jared komt overeind en slaat hij zijn armen om me heen. Hij neemt me mee naar de bank in de woonkamer. “Weet je nog de verhalen die papa altijd vertelde? Ken je de legende van de Quileutes?”
“Wat heeft dat ermee te maken?” Wil ik weten.
“Weet dat ik op dit moment al mijn zwijgplicht verbreek. De anderen zullen me dat niet in dank afnemen.” Vervolgt Jared. Ik kijk hem alleen hoopvol aan met tranen in mijn ogen. “Ken je de legendes?” Ik knik naar mijn broer. “De legende dat onze voorouders konden veranderen in wolven?” Weer knik ik naar hem. Iedereen die hier geboren en getogen is, kent de legende. “De legendes zijn waar, Jaylyn. Het zit ook in onze familie en ik kan in een wolf veranderen.”
“Wat?” Verbaasd en met grote ogen kijk ik naar hem. Tegelijk kan ik in zijn ogen zien dat hij me de waarheid verteld.
“Ik ben niet de enige maar meer kan ik je niet vertellen. Ik kom zo al in de problemen.” Zucht Jared dan.
“Waarom heb je zwijgplicht? Mag je familie het niet weten dan?” Wil ik weten.
“Nee, alleen degene die in de pack zitten. Net als onze vriendinnen...”
“Ho even, waarom zou je vriendin het wel mogen weten en ik niet?” Dat klinkt totaal onlogisch voor mij.
“Lyn, ik vind niet zomaar een vriendin maar mijn inprent.” Schud Jared zijn hoofd. “Inprenten is veel sterker dan een gewone verliefdheid. Je hoeft iemand alleen maar aan te kijken, in de ogen, en het voelt aan alsof de zwaartekracht verplaatst is. Het is dan niet de zwaartekracht die je op de aarde houdt maar zij. Je weet meteen dat zij je inprent is, je zielsverwant." Vertelt hij me.
"Wauw." Kan ik alleen maar zeggen. "En ben jij... Ben jij ingeprent?"
"Nee, maar dat kan me elk moment overvallen. Het is niet iets waar ik controle over heb. Het gebeurd gewoon en vaak wanneer je het niet verwacht. Lyn, hou verder op met vragen." Het is te zien dat hij ongelukkig is. "Ik krijg hier ongetwijfeld straf voor en moet ik dubbele rondes lopen."
"Waarom rondes lopen?" Dat laatste snap ik niet zo goed.
"Het laatste wat ik je kan vertellen. Dat we een gedaante veranderaar worden, kan alleen door de aanwezigheid van vampieren. Onze aartsvijand, en iedereen van de pack moet rondes lopen om zo het reservaat te beschermen." Jared kijkt me aan. "Gelijk een waarschuwing, als je iemand ziet met rode ogen bel mij dan. Geen mens kan het opnemen tegen een vampier behalve een wolf. Ze zijn snel, hebben een lage lichaamstemperatuur, ze zullen zich nooit in de zon laten zien omdat ze dan schitteren..."
"Schitteren, verbranden ze dan niet in de zon?"
"Niet meer, iets wat ik ook vreemd vind. Maar wees voorzichtig, beloof het me." Jared wil zeker dat ik het hem beloof.
"Ik beloof je dat ik voorzichtig zal zijn." Ik ben altijd voorzichtig daar niet van. Maar als hij zich zo een stuk beter voelt. "En dat je een paar nachten niet in bed lag?"
"Ik lag wel in bed maar mijn ronde begint om half vijf. Dus dan moet ik er vroeg uit." Zucht hij. "Daarom was ik er niet en je heb mij dan gehoord. Als jij je beter voelt, mag je in mijn bed liggen."
"Dank je." Het is veel om over na te denken. Mijn broer kan veranderen naar een wolf. Er zijn vampieren.