12. Unknown

Unknown

De jongen loopt naast een dokter door het gebouw. Hij beweegt zich snel, alsof hij haast heeft. Als de twee mensen in een grote zaal zijn blijft de dokter bij de deur staan. De jongen kijkt zoekend om zich heen en zijn ogen blijven hangen bij een meisje met parelachtig-wit haar. Ze is bewusteloos en zo bleek als een doek. De jongen loopt snel naar haar toe, zo snel dat hij bijna rent en gaat op de stoel naast haar bed zitten. Hij pakt voorzichtig haar bleke hand en moet zich inhouden om niet te gaan huilen. Toch baant een kleine traan zich een weg over zijn wang. De jongen geeft veel om het toegetakelde meisje. Dat ziet iedereen, zelfs iemand die hem niet kent. De eenzame traan van de jongen valt op de wang van het meisje zodat het net lijkt alsof zij huilt. De jongen veegt voorzichtig met zijn vingers de zoute druppel weg. Dan gaat hij met de rug van zijn hand over haar wang. Het is een lief en teder gebaar. Nog een druppel van verdriet valt uit de ooghoek van de jongen. De traan spat dit keer uitelkaar op het staal aan de zijkant van het bed.
Na een tijdje maakt de dokter zich los van de deur en loopt naar het bed. Hij legt zijn hand op de schouder van de jongen en buigt zich iets voorover om iets te zeggen. De jongen kijkt met natte ogen en wangen op, het was niet bij die twee tranen gebleven. Hij knikt en staat op. De jongen buigt zich over het meisje en legt zijn lippen tegen haar voorhoofd. Hij kijkt daarna nog even naar haar en draait zich dan om om weg te gaan. De dokter gaat hem voor en zo komt hij bij de uitgang. Wat ze alleen niet hadden gezien, is dat er een doosje uit de zak van de jongen is gevallen.
Bij een controle raapt een zuster het doosje op en kijkt wat er in zit. Ze glimlacht en legt het op het kastje naast het bed van het meisje zodat ze het kan zien zodra ze wakker wordt. Ze kijkt naar het meisje en stelt de gegevens met nog steeds een glimlach op haar gezicht bij.