'Yep, denk het wel ja..Het oog van de Gaioh clan.' Zegt Pein en ik kijk hem met weide ogen aan.'De eerste die weer is verschenen sinds vijftig jaar.'

'Wat?' zeg ik en schud Hidan's handen van mijn schouders. 'Jij bent de eerste die sinds vijftig jaar weer het oog van jou clan activeert.' Zegt Pein en kijkt even naar Soyo die de kamer uit strompelt. 'En waarom weet jij dat wel en ik niet?' Zeg ik en kijk hem ongelovig aan. 'Er is een tijd geweest dat de Gaioh's aan de macht zijn geweest. Een hele geschiedenis is erdoor ontstaan en er word over gesproken op de scholen met geschiedenislessen.' Zegt Pein en draait zich om. Ik knik maar wat en loop terug naar het bed waar ik mijn koffer onder het bed schuif. 'Houd je een beetje in wil je?' Zegt Pein als hij in de deur opening staat en me aankijkt. 'Hai.' Mompel ik en draai me weer om. Pein knikt en loopt de kamer uit terug naar beneden. Hidan loopt op me af en legt zijn handen achter zijn nek. Ik kijk hem aan en voel dan zijn handen in mijn nek en wat op mijn borst liggen. 'Houd maar.' Ik kijk naar Hidan's ketting die om mijn nek ligt en dan naar Hidan zelf en schud mijn hoofd. 'Jawel.' Dringt Hidan aan en aait even over mijn hoofd heen. Zuchtend sluit ik me dan maar aan en bedank hem. 'Wanneer kom je terug?' Vraag ik en kijk op naar hem. 'Je zult me snel genoeg zien op school, en als het nog te lang duurt kun je me bellen.' Zegt Hidan en stapt terug. 'Oke.' Glimlach ik zwakjes en voel de hoofdpijn verdwijnen. Ik moest misschien maar eens wat op gaan zoeken over dit oog. Ik loop na Hidan toe en sla mijn armen om zijn middel heen. Als ik hem loslaat ga ik op mijn tenen staan en leg mijn handen op zijn schouders. 'Suki da yo, Hidan.' Zeg ik en druk en klein kusje op zijn lippen. Hidan grijnst en aait over mijn hoofd heen. 'Loop je nog mee naar beneden?' Vraagt hij en draait zich al een beetje om. Ik kijk heel even weg, een beetje teleurgesteld dat hij niet hetzelfde voelde, maar knik dan toch en spring op zijn rug. Beneden neem ik afscheid van Pein en Hidan wat toch wel moeilijker was dan gedacht. Als ze dan toch weg zijn ren ik terug naar boven en laat me op het bed neer vallen. Tot in de avond blijf ik liggen en kom pas overeind als de deur open gaat.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen