Part 5.

We lopen enkele gangen door tot Four blijft stilstaan. "We zijn bij The pit. Het hart van leven hier in Dauntless." Hij gaat opzij zodat wij kunnen kijken. Mijn mond valt open. Het is hier echt gigantisch. Four loopt verder en ik loop meteen achter hem aan. Na een paar minuten stopt hij opnieuw. "Dit is the chasm. Als er doden vallen hier in Dauntless, is dit meestal de plaats. Als je hier naar beneden valt, overleef je het niet." Zegt hij dan en iedereen begint rond te kijken. "Het is hier prachtig." Hoor ik van achter me komen. Ik draai me om en kijk Sam met een lachje aan. "Ik weet al waar ik je vaak zal vinden als je een dipje hebt." Zeg ik dan met een lachje. "Kom, ik laat jullie de slaapplaats zien." Zegt hij dan. Ik frons mijn wenkbrauwen. "Hij zei het nu toch wel in enkelvoud hé? Of vergis ik me zo?" Vraag ik dan aan Sam die ik meteen met dezelfde blik als ik op haar gezicht zie knikken. We lopen een zaal in met een tiental ijzeren bedden, volledig zwart bekleedt. "Hier slapen jullie voor de komende 10 weken." Hoor ik Four zeggen. "Allemaal?" Hoor ik het Candormeisje dan vragen. "Ja allemaal, en als je dit al leuk vindt, vinden jullie de badkamer zeker leuk." Zegt hij dan waarop iedereen doorloopt. Ik zucht en kijk met opgetrokken neus rond. "Kleren liggen op het bed, jullie vechten zelf maar uit wie wat aandoet." Zegt hij dan. "Binnen 10 minuten wil ik jullie opnieuw in de gang zien en breng ik jullie naar de eetzaal." Gaat hij verder en stapt dan de kamer uit. Ik neem een stapel kleren die er nog vrij vrouwelijk uit zien. Ik neem een bed en merk dat Sam naast me komt liggen. Ik trek mijn kleren aan. Een kort zwart broekje, een zwarte tanktop en een trui en natuurlijk zwarte sneackers. "Dat zwart staat je echt." Hoor ik dan van achter me komen. "Dank je. Ik denk niet dat ik jou al ken?" Zeg ik dan terwijl ik de jongen aankijk. "Luke, abnegation." Ik knik. "Jij bent Em? First jumper als ik me niet vergis." Ik knik en steek mijn hand naar hem uit dat hij vriendelijk aanneemt. "Komaan Sam, ons 10 minuten zijn bijna om." Zeg ik terwijl ik zie dat ze haar boots zit vast te maken. "Ja jij hebt makkelijk praten met je sneackers." Zegt ze dan waardoor ik en Luke meteen beginnen lachen. We stappen een dikke minuut later naar buiten waar iedereen al staat te wachten. "Goed iedereen is er, dan kunnen we gaan eten." Zegt Four dan terwijl we achter hem aan lopen tot we bij een grote dubbele deur komen die Four open gooit. Iedereen zit er al waardoor wij tussen de ouderen en dauntlessborn gaan zitten. Er is maar 1 tafel waar nog voldoende plaats is voor ons zeven en we gaan daar dan maar zitten. Jess komt tegenover me zitten met naast haar Simon. Langs mijn linker kant zit Sam en langs mijn rechter kant zit Luke. We zitten gezellig te praten als ik plots een giechel van vlak voor me hoor komen. "Jess kan je alsjeblieft iets minder luid giechelen? Je bent niet meer in Erudite." Zeg ik dan geërgerd. Ze kijkt me aan en begint opnieuw te lachen. Ze komt over tafel hangen. "Nog steeds zo jaloers dat ik Simon heb en jij niet?" Hoor ik haar vragen. "Je merkt dat Eric je broer is." Zeg ik dan venijnig. "Het enige spijtige is, jij zal het niet zo ver schoppen als je broer. Daar ben je veel te zwak voor." Sis ik kwaad terug waardoor ik de lach van haar gezicht zie verdwijnen. Ons gesprek wordt verstoord door alle dauntlessleden die met hun cups op de tafel beginnen te slaan.