Deel 1

Noza's P.O.V.

Het is ochtend. Ik sta op en zet de tv aan. Ja, ik heb sindskort een eigen tv op me kamer! Nu kan ik alle wedstrijden van mijn favoriete voetbalclub kijken! Helaas heb ik gisteren net de finale gemist. Want live kijken is veel leuker. Ach ja, ik ben tenminste wel blij dat ze de wedstrijd de volgende dag gaan herhalen en samenvatten. Ik zap snel naar Foxsports. "En Inazuma Japan heeft vóór de laatste fluit binnen een paar seconde een doelpunt gemaakt! Hiermee winnen ze het WK! Gefeliciteerd! We gaan nu over naar de interview met coach Travis en daarna met de aanvoerder van het team Mark Avans", roept de commentator. Yes! Ze hebben gewonnen! Ik wist wel dat ze het konden! Zij zijn gewoon de beste van de wereld! Coach Travis verschijnt op het scherm. En voor hem staat een man die hem interviewt. "Dus, jullie hebben gewonnen. Hoe voelt dit nu om het mee te maken?". "Hoe het voelt? We zijn allemaal heel erg blij en verrast ook natuurlijk. Dit team heeft de afgelopen dagen zo hard getraind om hun droom waar te maken. En dat is nu eindelijk gelukt! Meer kan ik eigenlijk niet zeggen. Behalve dat we de komende weken toch maar weer moeten gaan trainen. Want over 4 jaar komt er weer een WK en dan zijn onze tegenstanders natuurlijk veel sterker geworden dan dit jaar". "Aha, ja inderdaad. Oké dan. Bedank voor het interview!" sluit de interviewer af. Dan komt Mark op het scherm. "Zo Mark, dat was wel een pittige wedstrijd of niet soms?". "Ja zeker, maar het belangrijkste is dat we in ieder geval heel veel plezier  hebben gehad! En ik ben ook onze coach heel dankbaar. Zonder hem waren we namelijk nooit zo ver gekomen en hadden we de beker nooit gewonnen!". "Dus alles is dankzij jullie coach hé. Aha, ik snap het. Oké, bedankt voor het interview!". "En dat was het interview met de aanvoerder Mark Avans en de coach Percy Travis. We zijn er zometeen weer na de reclame. En dan bespreken we de wedstrijd hier in onze studio", zegt een journalist. Ik zet de tv uit. Want die bespreking is toch niet zo interessant. Alleen maar blablabla. Ik verwissel snel me kleren van me pyjama naar me normale, dagelijkse kleren en loop naar de badkamer toe waar ik me even was. Vervolgens loop ik de trap af naar de keuken om wat te eten.

Na het ontbijt loop ik buiten in het mooie, zonnige weer. Ik loop de grasheuvel op en kijk naar beneden waar het team op het veld aan het trainen is. Langs de zijlijn staan de 2 coaches en de 5 managers.

Sylvia's P.O.V.

"Wauw, die jongens doen het heel goed hé!" zeg ik. "Ja inderdaad, ze zijn in topconditie. Zo winnen we zeker, toch Nelly?" reageert Celia. Als we geen reactie van haar krijgen, kijken we beide haar ongerust aan. Ze staart naar een meisje op de grashelling.

Nelly's P.O.V.

Dat meisje.. Ik vraag me af waarom ze elke dag daar naar ons staat te kijken. "Gaat het wel?" hoor ik ineens Sylvia vragen. Ik schrik op uit mijn gedachte. "Ehh, ja hoor. Het is alleen dat meisje..", antwoord ik en wijs naar haar.

Noza's P.O.V.

Ineens zie ik de 3 managers naar mij kijken. 1 van hen wijst naar mij. Ik word rood. Zal ik dan maar weer weg gaan? Dan kijkt Mark ineens ook mijn kant op. Ineens krijgt hij de bal tegen zijn gezicht aan. "Hey Mark! Let wel op!" roept Kevin. Ik zie Mark wat zeggen tegen zijn teamgenoten dat ik net niet kan verstaan en naar mij wijzen. Oeps, nu merkt het hele team mij op. Zelfs de twee coaches Travis en Hillmon. Ik word nog meer rood. Hmm, dan ga ik maar beter weg, denk ik. Dan zie ik het team ineens mijn kant op lopen. Ik blijf maar staan.

"Hallo, mijn naam is Mark Avans. De aanvoerder van het team. En wie ben jij?" vraagt Mark die vooraan staat en steekt zijn hand uit. "Ik ben Noza", antwoord ik verlegen en schud zijn hand. "We vroegen ons af wat je hier elke dag doet" vertelt Mark. Ik slik. "Nou ehh, ik ben gewoon een echte fan van jullie. En ik wil jullie graag daarom elke keer zien spelen", verzin ik gauw. "Oh oke, dat is toch niet zo erg? Had dit dan eerder gezegd! Je mag gerust ook wel langs de zijlijn staan hoor, in plaats van helemaal hier", biedt Mark aan. "Bedankt, ik denk dat ik het wel wil..", reageer ik.

Nelly's P.O.V.

Er klopt iets niet. Hmm. Iets zegt me dat ze eigenlijk mee wil spelen. Ik kijk de twee coaches aan. Ze knikken langzaam. "Wacht eens even, Noza zei je hé. Zou je niet graag meer willen doen dan alleen een fan te zijn?" vraag ik. "Huh?" reageert het hele team in koor.

Noza's P.O.V.

Ik slik. "Huh? Hoezo?" vraag ik alsof ik niet snap waar ze het over heeft. "Je weet wat ze bedoelt, Noza. Dus doe maar niet alsof!" roept coach Travis ineens streng. Ik schrik ervan. Hij kijkt mij streng aan en het hele team kijkt verbaasd naar mij. "Maar wat wil je dan?" kijkt Mark mij vragend aan. Ik zucht. Het heeft toch geen zin om het verborgen te houden. Vroeg of laat gingen ze er toch achterkomen en dat is dus nu het geval. "Nou, ik houd heel veel van voetbal. En ik speel het ook graag. Niet dat ik per sé in jullie team wil ofzo, want ik ben toch niet zo goed als jullie..".

Shawns P.O.V.

Dan moet ik denken aan mezelf vroeger. Dat ik per sé perfect wilde zijn als de anderen.. Nee. Deze gedachte mag niemand anders hebben! Ik moet haar helpen.

Noza's P.O.V.

Dan stapt Shawn naar voren. Hij legt zijn hand op mijn schouder. "Luister Noza. Niemand is perfect! Iedereen is goed op zijn eigen manier. En daar gaat het bij ons vooral om". Ik kijk hem met glinsterende ogen aan. "Inderdaad, het maakt niet uit hoe goed je bent. Als je maar plezier hebt", knipoogt Mark. Ik kijk ze allemaal met glinsterende ogen aan. Oh wauw, ze kennen mij net. Maar toch lijkt het alsof we veel langer elkaar kennen. "Bedankt..", zeg ik maar en kijk verlegen naar de grond. "Maar Noza, kan je niet even wat laten zien? Misschien valt het wel mee", zegt coach Travis dan. Ik slik. "Ehh oke dan..".

Na een tijdje staan we op het veld. Ik moet Axel, Jude en Jack proberen te passeren en uiteindelijk bij Mark scoren. De rest van het team staat langs de zijlijn. Een paar zitten op de bank samen met de managers. Oh oke dan. Hopelijk lukt het, wat ik niet zomaar verwacht. "Niet onzeker worden, Noza. Gewoon ervoor gaan!" roept Shawn en knipoogt naar mij. Ik haal diep adem. "Oke dan. Ik ben er klaar voor", zeg ik en kijk Axel aan. "Ik ook", knikt hij. Jude, Jack en Mark knikken ook. Ik loop met de bal richting Axel en probeer hem te passeren. Oh.. Hoe moet ik dit ooit in hemelsnaam doen? Ik ga met me rug naar Axel toe staan met de bal voor me en probeer Axel achter me te laten blijven. Oke, deze tactiek heeft dus geen zin.  Ik kom er niet bepaald vooruit mee. Ach ja, wat maakt het ook uit. Ik moet er gewoon voor gaan! Ineens schiet ik uit veel energie de bal recht omhoog. Vervolgens spring ik in de lucht en schiet de bal richting Jack. Zo passeer ik tegelijkertijd Axel en Jude. "Dit is ongelofelijk!" zegt Jude verbaasd. "De berg!" roept Jack en de bal komt tegen de berg aan. Oh nee, hij gaat hem tegenhouden! Ik ren snel naar de bal toe en schiet zo hard dat de bal over de berg heen rolt en zo Jack passeert. "Kom maar op", roept Mark uitdagend. Ik haal diep adem. "Oké dan, hier komt ie", zeg ik en schiet. De bal gaat recht naar Marks handen. Oh, dat gaat hij dus zeker tegenhouden zo te zien. Maar net op het laatste moment gaat de bal via schuin naar rechts in de rechterhoek van het doel. "Wat een schot! Dit had ik niet zien aankomen. Deze noemen we Onvoorspelbaar Schot!" zegt Willy die op de bank zit. "Waarom onvoorstelbaar?" vraagt Camillia. Willy lacht geheimzinnig. "Dat zul je nog wel zien!". Oh my God! Wat? Hoe deed ik dat? "Wauw, dit is echt niet normaal meer! Geef me maar nog 1. Ik wil hem proberen te stoppen!" reageert Mark spontaan en gooit de bal naar mij. Ik neem hem aan. "Oké dan", zeg ik en schiet. "Deze keer trap ik er niet meer in, hoor!" zegt hij en gaat expres in de rechterhoek staan. Maar de bal wijkt op het laatste moment deze keer niet af en gaat recht in het doel. "Snap je het nu?" vraagt Willy aan Camillia. "Aha, ja. Wauw", knikt zij. Oké, dit verbaast me echt! Ik wist niet dat ik dit kan! Dan klapt coach Travis ineens in zijn handen. We kijken allemaal op zij. "De training voor vandaag is afgelopen. Ik weet genoeg. Zouden jullie je bij mij willen verzamelen? Dan vertel ik de uitslag", zegt hij. We knikken en lopen naar hem toe. Ik slik door de zenuwen. Wat als ik niet goed genoeg ben voor dit team? Dan omhelst iemand mij ineens. Ik kijk opzij en zie dat het Shawn is. Ik word er rood van. "Maak je geen zorgen, Noza. Het komt vast goed!" zegt hij met een knipoog. Ik knik met een glimlach. Maar toch ben ik zenuwachtig.

We hebben ons bij de coach verzameld en luisteren aandachtig. Hij kijkt mij serieus aan. "Noza, ik heb gezien hoe je het daar op het veld deed en ben tot de conclusie gekomen..."

*Trommelgeroffel*
De rest lees je in deel 2! Sorry, maar ik kon deze cliffhanger gewoon niet laten! Maar wat vonden jullie ervan? Comment?

Tot deel 2!