Oeps, ongeluk...

Het is een vrijdagavond, er is een goede film op de tv en mijn ouders zijn weg. Voordat de film begint haal ik een glas water en een kom met popcorn. Wanneer ik bij de tv ben laat ik per ongeluk een deel popcorn uit de kom vallen. Ik zet mijn glas op de tv en ruim da popcorn op. Als ik daarmee klaar ben laat ik de rolluik naar beneden. Daarna wil ik het glas makken maar stoot het om. Het water beland over de achterkant van de tv en het glas valt stuk op de grond. Er volgt een knal en rook komt uit de televisie en het licht sprint uit. Ik slaak een luide gil en snel trek ik de stekker uit het stopcontact voordat er brand zou kunnen ontstaan. Ik plof me neer in de zetel en hyperventileer. Ik kijk naar mijn handen en zie dat ze heel hard aan het beven zijn. Justin komt de trap afgerend en komt binnen. "Seg, wat is dit allemaal?" vraat hij en ziet me zitten. Hij loopt naar me toe en slaat een arm rond me. "Hé, gaat het wel? Wat is er gebeurd? Vertel maar rustig", zegt hij troostend. Het duurt even voordat ik het kan uitleggen. 'Ik had een glas water op de televisie gezet en daarna per ongeluk omver geduwd. Het water is over de tv gelopen en he glas ligt op de grond, kapot. Toen was eer een knal, rook, licht ging uit en ik gilde. De stekker heb ik ook uitgetrokken." Opeens barstte ik uit in tranen. "Shh... Het is niet erg. Rustig maar. Het is niet erg", susste Justin. "Nee! Het is wel erg! Ma en pa gaan razend zijn! Ze waren al zo kwaad!" De tranen liepen nu met nog meer over mijn wang. Justin pakte zijn zakdoek, snuitte mijn neus en veegde mijn tranen weg. Hielp me recht, gaf me nog een knuffel en zei dan: "Kom, laten we alles een beetje in orde brengen. haal jij een borstel en blik voor het glas, dan ga ik beneden in de kelder de elektriciteit weer aanzetten." Ik knikte en we gingen direct aan de slag. Toen ik terug in de woonkamer was, ging het licht terug aan en kwam Justin terug. Nadat we klaar waren, gingen we tegenover elkaar zitten in dezelfde zetel. "Waarom doe je nu ineens zo lief tegen me?' vroeg ik na een lange stilte. "Huh, hoe bedoel je?" vroeg hij geschrokken. "Je doet normaal nooit lief tegen me, en nu ineens doe je zo lief en zorgzaam." Hij dacht even na en begon dan: "Wel, ik weet dat ik niet altijd even aardig ben geweest. Dus wou ik er wat aan veranderen. Toen ik je hier daarstraks zag zitten, was ik zelf zo bang voor wat er gebeurd zou zijn. Ik had echt medelijden met je. Het ging gewoon allemaal vanzelf." Ik glimlachte en zei: "Aaaww... Zoiets liefs heb ik nog nooit van je gehoord." Hij glimlachte. "Waarom huilde ja daarstraks, toen je dacht dat pap en mam razend zouden worden?" "Wel dat is altijd al zo geweest. Als pap en mam, maar vooral pap, tegen me schreeuwt dan moet ik daarna altijd wenen. Ik kan er niet tegen als pap tegen me schreeuwt." Het was weer even stil totdat we de voordeur open hoorden gaan. Ik gaf Justin een angstige blik en hij zei: "Rustig. Probeer rustig te blijven."

Cute he? Justin is zo een lieverdje oh ja, het is hier dat ik iets van mezelf heb in verwerkt. Sommige mensen weten wat