Malfidus op de trein

Harry en Ron praatten honderduit over de Cambrige Cannons het Zwerkbalteam waar ze blijkbaar beide supporter van waren. Op dat moment gleed de deur van de coupé weer open, maar deze keer was het niet Marcel de padzoeker of Hermelien Griffel.
Er kwamen drie jongens binnen en Harry herkende de middelste meteen: de bleke jongen uit de winkel van madame Mallekin, die zo smalend over Sirius en Remus gedaan had.
“Is het echt waar?” zei hij. “Iedereen zegt dat Harry Potter in deze coupé zit. Dus dat moet jij zijn. Ja toch?”
“Ja,” zei Harry. Hij keek naar de andere jongens, die allebei zwaar van postuur waren en er bijzonder gemeen uitzagen. Ze leken wel lijfwachten.
“O ja, dit is Korzel en dat is Kwast,” zei de Bleke jongen achteloos, toen hij Harry zag kijken. “En ik heet Malfidus. Draco Malfidus.” Harry had Sirius de naam Malfidus eens horen vernoemen. Waarschijnlijk had het toen over de vader van deze jongen gehad. Hoe had Sirius hem ook alweer omschreven? Een stinkend wandelend lijk, dat denkt dat hij alles kan maken omdat hij toevallig veel goud heeft en een suffe naam en zelfs een Acromentula zou kussen als hij daarmee een beetje meer macht kreeg.
Ron kuchte een beetje, wat misschien bedoeld was om zijn gegrinnik te verbergen. Draco Malfidus keek hem aan, waardoor hij Harry’s grijns niet zag.
“Vind je mijn naam grappig? Ik hoef niet te vragen wie jij bent. Mijn vader zei al dat de Wemels rood haar en sproeten hebben en meer kinderen dan ze zich kunnen veroorloven.”
“Hij wende zich weer tot Harry.
“Je zult merken dat sommige tovenaarsfamilies beter zijn dan andere, Potter. Je moet niet aanpappen met de verkeerde soort. Daar kan ik je bij helpen.” Dit was overduidelijk een van die tovenaars die dacht dat hij beter was dan de anderen, waar Sirius hem voor gewaarschuwd had. Hij pakte de hand niet aan.
“Ik kan heel goed zelf beslissen wie de verkeerde mensen zijn, dank je”, zei hij koeltjes.
Draco Malfidus werd niet echt rood, maar kreeg wel een soort blos op zijn bleke wangen.
“Ik zou maar oppassen als ik jou was, Potter”, zei hij langzaam. “Als je niet wat beleefder wordt, vergaat het je net zo als je ouders. Die wisten ook niet wat goed voor ze was. Als je omgaat met schorem als de Wemels, die rare mannen en die kluns van een Hagrid, raak je zelf ook besmet.”
Zowel Harry als Ron stond op. Rons gezicht was even rood als zijn haar.
“Als jij niet beleefder wordt, zou het jou wel eens net zo kunnen vergaan als Voldemort”, zei Harry. Hij zag hoe wangen van Draco Malfidus weer lijkbleek werden. Hij besloot er nog een schepje bovenop te doen.
“Ik weerstond Voldemort toen ik een jaar oud was, dus verwacht niet dat ik van jullie onder de indruk ben”, zei hij een stuk dapperder dan hij zich voelde, want Korzel en Kwast waren een stuk groter dan hij en Ron. “Dus als ik jou was zou ik maken dat ik weg kwam.” Draco Malfidus aarzelde, maar besloot om toen toch eieren voor zijn geld te kiezen. Hij draaide zich om.
“Ik laat het hier niet bij”, zei hij over zijn schouder voor hij wegliep. Misschien had hij voetstappen gehoord, want een paar tellen later kwam Hermelien Griffel binnen.