1.3 Memories

"I'm gonna take off, tomorrow is my last day off so I want to spend it right. I will see you guys the day after tomorrow." Harry had zijn jas al aangetrokken en nam nogmaals afscheid, voor hij de kamer uitliep. Hij was meestal de eerste die er vandoor ging, wat eigenlijk helemaal tegen de media's verwachtingen inging.
"Well, I'm getting another one." Louis hield zijn lege glas omhoog en keek vragend rond, maar alleen Niall besloot met hem mee te doen. Er heerste een stilte en hijzelf was niet meer in staat om moeite te doen voor een nieuw gesprek. Met het vertrek van Harry leek ook meteen de gezelligheid te zijn vertrokken dacht hij, maar dit veranderde toen Louis weer aan tafel schoof met twee glazen bier.
"I love me some pints," mompelde Niall tevreden en Louis grinnikte. "When are we going to get rid of the irish one, lads?" Hij keek hen vrolijk aan.
"After we finished touring, I don't think we will need him after that." Het antwoord kwam van Zayn, want ondanks zijn pogingen om nog gezellig te blijven, kon Liam niet meer doen dan een glimlach om zijn lippen toveren die overduidelijk niet gemeend was. En dit scheen Louis te merken, want hij keek hem aan. "I think we need to get rid of this one first." Hij knikte grijnzend naar Liam, maar deze blik veranderde al snel toen hij zag dat Liam niet om de grap kon lachen. "What's up grumpy one?" Het enige wat Liam kon doen was zijn schouders ophalen, het had toch geen zin om het uit te leggen.
Maar Zayn antwoordde voor hem. "Hailey." Was het enige wat hij zei, een naam die hem licht deed opveren. Hailey.

Met zijn hand hield hij de hare stevig vast terwijl ze door de straat liepen, op weg naar hun vaste koffiezaak. Het was niet erg druk, wat ervoor zorgde dat ze sneller zouden kunnen opvallen bij fans. Iets wat hij maar al te graag wilde voorkomen en wat hem flinker deed doorstappen.
"Liam, you don't have to run." Lachte Hailey zacht, terwijl ze hem wat afremde. Zijn blik gleed naar haar gezicht, ogen die hem steeds weer bleven fascineren. "I'm sorry, I just don't want to ruin our day." Verzuchtte hij verontschuldigend. Hij zag hoe ze stopte met lopen en vrijwel meteen stond ook hij stil. Haar hand legde ze op zijn bovenarm en ze keek hem met een glimlach aan. "Nothing can ruin this day as long as I'm spending it with you." Deze woorden toverden een glimlach om zijn lippen en hij trok haar voorzichtig dichterbij. "Good, because I'm not going anywhere."

"Liam? Lad?" Een hand dat voor zijn ogen bewoog, liet hem verschrikt opkijken. "Ah, you're back." Hij zag hoe Louis weer goed op zijn stoel ging zitten. "Where were you with your thoughts? You looked like a zombie." Normaal gesproken zou Louis nooit het woord zombie kunnen zeggen zonder een lach, maar nu had hij enkel een serieuze blik op zijn gezicht. Bijna bezorgd. Dit zorgde bij Liam voor een onbehaaglijk gevoel.
"We're worried mate." Vulde Niall Louis aan en Liam zag hoe Zayn instemmend knikte. Hij wilde het er niet over hebben, hij wilde het niet uitspreken want dan zou het echt waar zijn. Het kon niet echt waar zijn.
"We know you and Hailey broke up, so if that's what bothering you so much than you can talk to us. You know that right?" Een hand schoof over de tafel naar hem toe, maar hij haalde zijn handen van de tafel af om zo een aanraking te voorkomen. Het duizelde hem, misschien waren al die drankjes toch niet erg verstandig geweest. Stemmen spraken hem toe, maar hij luisterde niet. De tafel begon licht te draaien en een misselijk gevoel overspoelde hem.
"Liam, are you okay?" Hierop schudde hij enkel zijn hoofd en hij stond wankelend op, waarna hij zo snel mogelijk naar het dichtstbijzijnde toilet liep. Met een klap kwam hij op zijn knieën terecht en het zurige goedje was zijn maag al uit voor hij ook maar de wc-bril omhoog had kunnen doen. Kokhalzend steunde hij op de bril terwijl een zurige brei zijn mond verliet. Tranen liepen over zijn wangen en hij spuugde de laatste restjes uit, voor hij over de grond naar de muur kroop en daar met zijn rug tegen aanleunde. Luide snikken verlieten zijn mond voordat hij ze ook maar kon stoppen. Hij liet zijn hoofd in zijn handen zakken en liet de tranen hun beloop gaan.
"Oh lad.." Hoorde hij Louis mompelen, maar hij reageerde er niet op. "Come on, let's get you home." Hij voelde twee handen onder zijn oksels die hem omhoog probeerden ze krijgen. Dit zorgde ervoor dat hij overeind kwam en Louis met betraande ogen aankeek. "I'm sorry.." Mompelde hij, maar Louis schudde zijn hoofd.
"There's nothing to be sorry for, come on, we will get you home." Hierop schudde hij zijn hoofd, hij wilde ze niet verder tot last zijn. "Just call me a cab, I'll be fine." Hij zag de tweestrijd in Louis' ogen, maar uiteindelijk gaf hij in. "Alright, but you will text us when you're home safe." Liam knikte, allang blij dat hij niet als een klein kind naar huis zou worden gebracht. Hij mocht toch hopen dat hij nog voor zichzelf kon zorgen.
Nadat hij zich had opgefrist, nam hij afscheid van de jongens, die hem allemaal een extra stevige knuffel gaven, en liep hij de deur uit, nadat Louis hem nogmaals had laten beloven te sms'en als hij thuis zou zijn. De kou sneed in zijn gezicht toen hij buiten stond. De taxi kon ieder moment arriveren en hij had geen zin om nog langer binnen te wachten. Hij schaamde zich. Niemand had hem zo mogen zien, zo hulpeloos, als een klein jongetje.
Een taxi stopte voor hem en hij stapte snel in, gaf zijn adres door en maakte het zichzelf wat gemakkelijker. Beelden van Hailey flitsten door zijn hoofd.

"Oh come on, that's not fair!" Riep ze lachend uit, waarop hij haar lachend gebaarde wat zachter te zijn. "That's not fair." Fluisterde ze nu met nog steeds een grote lach op haar gezicht. "I wasn't aware of the amount of alcohol that was in those drinks." Verdedigde ze haarzelf.
"Still counts," zei hij simpel met een grijns om zijn lippen. "Besides, I remember that you were totally aware of that table you danced on." Hij zag hoe ze haar gezicht beschaamd in haar handen verborg. "Please don't remind me of that, it's something I would like to ban out of my memories." Met een glimlach haalde hij haar handen voor haar gezicht weg en verstrengelde ze met de zijne. "I thought you were great." Haar ogen begonnen speels te schitteren en ze trok haar handen los, waarop ze hem een zachte tik gaf. "You're horrible Payne."
"Horribly in love with you." Haar blik verzachtte en ze boog zich over de tafel heen. "The feelings are mutual." Fluisterde ze, waarop ze haar lippen op de zijne drukte. Te snel ging ze weer recht zitten, een glimlach op zijn lippen achterlatend.

Hij sloot de deur achter zich en hing zijn jas op, waarna hij Louis een berichtje stuurde dat hij thuis was. Zijn blik bleef hangen bij haar naam, die zich nog in de lijst bevond. Hij vergrendelde zijn mobiel en schoof deze weer in zijn broekzak. Hij mocht haar niet nog meer hopeloze berichtjes sturen, daarmee zou hij haar alleen maar verder van zich afduwen.
Zijn schoenen trapte hij uit en zonder ook nog een licht aan te doen, liep hij in het donker naar zijn slaapkamer toe. Hij liet het tandenpoetsen voor wat het was en kleedde zich uit, waarna hij met zijn mobiel in zijn handen in bed kroop. Voor de tweede keer ontgrendelde hij hem en vrijwel meteen stond haar naam weer op het scherm. Zijn vingers begonnen te typen en voor hij het wist had hij het berichtje verzonden.

I will be in our coffeeshop tomorrow at one, please meet me there. I will wait the whole day if I have to.