Idontwannabeyourfriend;THIRTEEN

justin point of vieuw.
wow, ze schrok net wel erg van mijn vraag, ik hoop niet dat deze vraag veroorzaakt dat we niet meer normaal tegen elkaar kunnen doen..
-de bel gaat/pauze-
'justin!' hoor ik achter me, het is ryan 'jaa?'
hij rent naar me toe 'en heb je het gevraagd aan amber?' ik knik, 'mooi zo' we lopen naar ons kluisje 'ik ga naar amber ze verteld het bij de fontein' zeg ik tegen hem 'oke, succes.' 'dankje''zeg ik terwijl ik wegloop, als ik bij de fontein aankom zie ik haar al zitten.

amber point of vieuw.

ik zie justin aankomen, en hij komt naast me zitten, 'hee,' fluister ik. 'hoi, uhm ik ga er niet om heen draaien ik kan er niet meer tegen heb je me vergeven of niet? ' ik kijk hem aan, terwijl er een traan over mijn wang rolt zeg ik 'ja, ik heb je vergeven,' hij kijkt opgelucht en dan verschijnt er een glimlach op zijn gezicht.'echt, amber meen je dat?' hoor ik hem ongelovig zeggen 'ja ik heb je vergeven, justin, alleen ik zal het nooit vergeten. ik wil het proberen vrienden met je zijn? hoewel het nooit meer hetzelfde word als vroeger..' hij knikt dankbaar 'ik snap het, als je maar weet dat ik je nooit meer zoveel pijn ga doen.. laat staan dat ik je ooit zoiezo weer pijn wil gaan doen..' ik geef hem een knuffel. 'beloof het. ' hij staat op en pakt mijn hand 'ik beloof het amber' hij trekt me omhoog en loopt ergens naar toe, ik loop achter hem aan. 'waar ga je heen justin?' roep ik hem achterna.'naar mijn kluisje, ik moet je iets geven' ik roep dat ik mee ga en loop achter hem aan, hij pakt een envelop uit zijn tas. 'deze brief is voor jou, geschreven toen ik net beroemd was.' ik pak de brief aan en wil hem openmaken, hij houdt me tegen. 'maak het pas open als je thuis bent oke?' ik knik, en dan gaat de bel, samen lopen we naar de klas.