Susan is back and runs this town

Ik netsel me in mijn skinny jeans die eigenlijk veel te strak is, ik pak een t-shirt en ren naar beneden. Op een een of andere reden ben ik weer te laat voor school, ik denk dat ik de reden al weet; Vroeger kwamen ik en Taylor altijd laat in verband met fans enzo. Ik pak mijn tas en ren de deur uit,
'Serena!' roept iemand achter me, ik draai om. Susanne loopt naast Taylor en ze rennen naar me toe. Fijn.
'Heej' zeg ik, alleen gericht op Susanne, 'Jullie kennen elkaar blijkbaar al?' vraag ik weer alleen tegen Suus,
'We hebben elkaar even voorgesteld en nog even gepraat' zegt Susanne, met een blik dat ze me straks alles gaat vertellen. Ik geef Susan een knuffel. Dan lopen we de school in op naar ons lokaal.
'Susan, wat zei hij allemaal?' zeg ik, maar al te nieuwsgierig.
'Nou ja, hij gaat het je allemaal zelf vertellen. Want we hebben de hele weg over jouw gepraat.' boos kijk ik haar aan, 'Wat heb je verteld?'
'Niets, echt niets. Maar heb geduld' zegt ze geheimzinnig.
'Susan' smeek ik, maar ze houdt haar lippen op elkaar niet van plan iets te zeggen. Ik zucht en buig over mijn boeken.
'Susan' fluister ik nog, maar ze maakt een afkeurend geluidje.
'Maar je zei dat je alles ging vertellen!'
'Geen maar'

'Serena!' roept Taylor, hij pakt mijn hand en trekt me mee naar het schoolplein.
'Wil je vanavond met me mee? Naar de bioscoop. Ik wil het goed maken. Echt' hij kijkt me met zijn oprechte bruine mooie ogen aan. Ik kijk snel naar de grond, hij pakt mijn kin vast, zodat ik hem wel aan moet kijken. Ik wacht nog even met een antwoord, mijn antwoord weet ik natuurlijk al, maar een ander deel in mezelf weet een ander antwoord.
'Is goed' zeg ik dan, aan de ene kant blij, maar het andere deel is woedend, ik kijk achter Taylor, Susan staat met haar duimen omhoog ik glimlach.

Hij pakt mijn hand,
'Tay, naar welke film gaan we eigenlijk?' vraag ik, hij grijnst, dat moet zijn antwoord betekenen.
'Nee toch, geen horror!'
'Ik ga niet naar zoenende mensen kijken' zegt hij, ik grijns. Hij trekt me mee de zaal in, met een zonnebril en een pet op, zodat hij niet herkent wordt. Wat ik eigenlijk jammer vind, want dan kan ik zijn mooie ogen niet zien. Hij gaat ergens achterin zitten. Ik kijk naar de deur hoeveel mensen er in komen. Best weinig. En geen Susan, wat ik eigenlijk wel gedacht had, maar ik denk dat die te druk is met haar tas uitpakken omdat ze net terug is van vakantie. Ik glimlach en leg mijn hoofd op zijn borstkas, als de lampen uit zijn doet hij zijn pet en bril af. Ik ga op zijn schoot zitten en doe zijn haar goed, er zijn toch altijd nog reclames voor de film. Hij kijkt glimlachend en half grijnsend toe, zijn mooiste lach. Tevreden kijk ik naar zijn kapsel. Hij slaat zijn armen om mijn heen, zijn gezicht legt hij op mijn schouder. Ik streel zijn wang, de zaal in kijkend. Ik doe net alsof we geen ruzie gehad hebben, nooit, alsof dat alles niet gebeurd is, en dat is maar goed ook. Ik wil er liever niet meer aan herinnert worden. De deur gaat open, nee niet nog meer mensen, ik vond het zo al druk genoeg. Er lopen een paar jongens naar binnen, jongens, die ik lijk te kennen, jongens die mij de rillingen over mijn rug doen lopen. Taylor kijkt opzij naar mijn gezicht, mijn hand wordt een en al steen.
'Is er iets?' vraagt hij terwijl hij me nog steviger tegen zich aan drukt. Het is dus duidelijk weer goed. Yippie, maar ik weet dat dat ene gesprek waar ik helemaal tegen op kijk nog altijd moet komen, en komt.
'Nee' roep ik,
'Wat is er?' vraagt hij, de jongens lopen dichterbij, en gaan een rij voor ons zitten. Nu herken ik ze pas goed. Roy en zijn vrienden.
'Roy!' fluister ik.
'Hij doet niets, als hij iets doet. Dan doe ik iets bij hem' zegt Taylor gemeen maar beschermend. Er komt een glimlach op mijn gezicht. De film begint.
'Zal ik maar weer op mijn eigen stoel gaan zitten?' vraag ik omdat ik niet los kom uit zijn spieren. Hij grijnst,
'Zit je daar liever dan hier?' ik grijns blij dat hij mij liever op zijn schoot heeft dan naast zich, en blijf zitten ik begin weer met strelen. Ik voel Taylor's adem in mijn nek, en ik kan me nergens meer op concentreren.
'Nee! Niet doen!' roept Taylor mee met de film, ik heb geen idee waar hij over praat. Ik draai me om en kijk naar zijn gezicht. Hij kijkt naar het beeldscherm en glimlacht als hij eindelijk door heeft dat ik naar hem aan het kijken ben. Hij buigt zijn hoofd naar mijn hoofd en drukt zijn lippen op de meine. Eindelijk. Dit wilde ik al zo lang, ik had het wel anders verwacht, grootser, leuker, maar dit is ook goed. Na een tijdje kijk ik hem aan, hij glimlacht lief, hij kijkt weer naar het beeldscherm. Ik geef hem kusjes in zijn nek, hij giechelt. Een van Roy's vrienden kijkt om naar het gelach, hij kijkt eerst zoekend, maar dan herkent hij mij. Ik doe net alsof ik hem niet gezien heb en ga door, maar stiekem kijk ik in mijn ooghoeken steeds naar hem, ik zie dat hij Roy aanstoot en iets zegt, wat waarschijnlijk over mij gaat. Dan kijkt ook Roy om. Snel draai ik me hoofd zo naar Taylor dat Roy alleen mijn donkere krullende haar kan zien. Taylor's ogen vinden in het donker die van mij, en hij ziet de angst erin. Hij kijkt achter me en ziet het nu ook.
'Ik ben er' zegt hij, ik pak zijn hand en knijp erin.
'Pauze' zegt Taylor, nu hard op. Hij staat op,
'Ik ga naar het toilet' zeg ik, hij knikt,
'Ik haal wel iets' zegt hij, hij loopt met me mee de zaal uit en dan loop ik de andere kant op. Als ik terug kom zie ik Taylor met cola en popcorn in zijn hand met Roy en zijn vrienden praten, zijn gezicht staat boos. Ik blijf staan, maar een van zijn vrienden dezelfde als net heeft me al opgemerkt, snel loop ik naar Taylor en ga naast hem staan.
'Nog een keer haar lastig vallen!' hoor ik Taylor boos zeggen, hij slaat zijn arm om me heen en loopt dan de zaal in,
'Ja hoor, ga maar weg' zeg de jongen die zo opmerkend is.
'Luke laat maar' zegt een andere jongen.
'Wat zei hij?' vraag ik terwijl ik op zijn schoot ga zitten. Taylor staart voor zich uit, niet in bereid om antwoord te geven op deze vraag.
'Kom op Taylor, wat zei hij?' zeg ik weer.
'Serena' zegt hij, vertaling; het is beter als je het niet hoort.
'Oke' mompel ik nog, Roy loopt de zaal weer in, zijn ogen prikken in mijn rug. Ik draai me om, ze lopen onze kant op. Onze rij in. Ik pak Taylor's hand.
'Serena' begint Roy, 'Wat doe je met hem? En ik heb deze vraag al eerder gesteld, maar nu doe ik het weer; Waarom antwoord je mijn smsjes niet?' hij pakt mijn gezicht ruw vast, ik knijp in Taylor's hand.
'Laat me los!' wil ik zeggen, maar er komt alleen maar gebrabbel uit omdat hij mijn gezicht te stevig vast heeft. Roy trekt me uit de stoel, nu sta ik vlak voor hem,
'Wat zijn dit voor spelletjes?' zegt hij ruw, koud, en boos, met angstige ogen kijk ik naar zijn gezicht, dat lang niet zo mooi is als die van Taylor. Ik schop hem, maar het lijkt net alsof zijn benen van staal zijn en hij voelt het niet eens.
'Ik hou niet van spelletjes. Jij gaat gewoon met mij mee!' Taylor gaat achter me staan, pakt Roy's handen en trekt ze boos van mijn gezicht af, hij duwt me naar achteren zodat ik achter hem kom te staan.
'Je hebt geluk dat we hier in een zaal met meer mensen staan, maar als we ergens anders hadden gestaan dan had je nu een blauw ook gehad. Je blijft van haar af!' sist Taylor en hij gaat zitten, trekt me op zijn schoot en houdt me stevig vast,
'Dus, je durft hier niet?' zegt Luke uitdagend. Taylor negeert ze, gelukkig maar, ik wil echt niet dat hij gewond wordt door mij. De lampen gaan weer uit en de film gaat weer verder. Ik voel zijn sterke armen om me heen zich weer ontspannen.
'Taylor, je gaat toch niet echt vechten?' ik zie de woede in zijn ogen. Tot mijn verbasing schudt hij zijn hoofd. Ik glimlach scheef en geef hem een kus, waar hij blijkbaar op zat te wachten want hij doet enthousiast mee. Zo zitten we, tot het eind van de film,
'Ik zal je snel naar huis brengen' zegt hij, vertaling; we gaan snel weg hier voordat het uit de hand loopt. Ik glimlach en loop naar de deur, Taylor pakt mijn jas, en ik wacht bij de deur op hem, ik voel dat hij zijn hand in de meine vlecht. Ik kijk naast me, dan zie ik dat het niet de hand van Taylor is.