|| 29

Tranen stromen over de wangen van het meisje naast me terwijl ze het dekentje die over ons beide heen ligt vast grijpt. Een zachte snik verlaat haar lippen wanneer Isaac een speech houden op de pre-begrafenis. De tranen blijven over haar wangen lopen en opnieuw neemt ze een zakdoekje uit de doos die naast haar staat. Ik moet toegeven dat het een aangrijpende film is, maar wenen zou ik er niet bij doen. Ashton was ondertussen ook teruggekomen en van de jongens rondom me hoor ik ook af en toe een snikkend geluid. Van Ashton weet ik dat hij soms ook tranen moet laten bij zo een tear-jekkers en al lopen de tranen nu niet over zijn wangen, ik zie ze blinken in zijn ooghoeken. Calum daarentegen zit wel volledig mee in de film, de tranen blijven bij hem uit, net zoals bij mij. Over Dylan zal ik maar niet beginnen, de tranen lopen bijna even hard over zijn wang als bij Jade naast me en ook hij was al volledig omringd door vol gesnotterde zakdoekjes.
“Kom hier.” Fluister ik, waarna ik mijn arm rond Jade sla. Ze schenkt me een korte waterachtige glimlach, maar de tranen blijven over haar wangen stromen. Na enkele seconden legt ze dan toch haar hoofd tegen mijn borstkas. Zacht streel ik met mijn hand over haar arm, terwijl haar zoute tranen uit een spatten op mijn shirt. Normaal zou ik haar wangen droog wrijven en haar troosten, maar ik had al door dat er nog ergere en meer traan oproepende scenes zouden komen in de film en mijn actie dus niet zou helpen.
Het meisje met de mosgroene ogen naast me, klampt zich vast aan mijn shirt en een harde snik verlaat haar mond, waarna ze zich helemaal tegen me aan nestelt. Ik kende haar nog maar net, maar ik voelde een soort connectie met haar. Een connectie die ik hiervoor enkel nog maar met Jade Martin had gehad.

Jade Elizabeth Martin

De tranen die over mijn wangen lopen kan ik niet bedwingen. Ik heb deze film al een tiental keer gezien, maar elke keer blijft het zo aangrijpend.
“Kom hier.” Zijn zachte stem die me toe fluistert en zijn oceaanblauwe ogen die me medelevend aankijken, laten de tranen alleen nog maar rijker over mijn wangen vloeien. Ik voelde dat ik nog zou wenen door zijn aanwezigheid, maar nu kan ik tenminste zeggen dat de tranen komen door Hazel en Augustus die voor me op het scherm staan.
Ik laat me tegen Luke aanzakken en een snik verlaat mijn lippen, die gelukkig gesmoord wordt door zijn T-shirt. Hij rook nog altijd hetzelfde als toen en ik snuif zijn geur op, waardoor mijn hart sneller begint te kloppen en mijn gevoelens in de war geraken. Mijn handen omsluiten zijn T-shirt en ik probeer me terug te concentreren op de film die voor me afspeelt.