APWBP Boek 1 Hoofdstuk 10 Deel 5

“Zeg dat wel”, bromde Severus. “Neem me niet kwalijk, ik moet nog een les voorbereiden.” Slechtgehumeurd liep hij de zaal uit.

“Ik denk dat de jonge Potter qua karakter meer op zijn moeder lijkt”, zei Filius. “James haalde vanaf de eerste week al streken uit en daar heb ik zijn zoon nog niet op kunnen betrappen.” Ik glimlachte, oh jawel, Harry was geen engeltje, maar hij was ook niet het type dat de school op stelten zou zetten. Daar hadden we de tweelingbroers van zijn vriend al voor.

Ik hoorde van Minerva, en zij op haar beurt van Olivier Plank, dat we zeker geen verkeerde keuze hadden gemaakt om Harry in het Zwerkbalteam te plaatsen. Hij scheen het echt graag te doen en dus ook goed zijn best te doen op de trainingen. En volgens hen allebei was Harry een natuurtalent. Ik kreeg zin best zin om naar zijn eerste zwerkbalwedstrijd te gaan kijken, maar helaas had ik dan al een andere afspraak en was de kans klein dat ik op tijd terug zou zijn op school.

Zoals ieder schooljaar leek de tijd voorbij gevlogen te zijn toen het eenmaal Halloween was, het leek dit jaar zelfs iets sneller gegaan te zijn, aangezien ik nooit eerder een leerling had die ik van zo nabij probeerde te volgen. Harry en Ron waren intussen duidelijk onafscheidelijk. Het bleef me echter verbazen dat juffrouw Griffel, die duidelijk ontzettend slim was maar desondanks, net als Minerva, in Griffoendor terecht was gekomen, nog steeds geen vrienden gemaakt had.
“Misschien moet ik me wat meer met haar gaan bemoeien”, stelde Minerva aarzelend voor.
“Nee, laat maar”, zei ik. “Ik denk dat juffrouw Griffel geen probleem zou hebben met die extra aandacht, maar anderzijds kan dat haar nog verder weg drijven van haar klasgenoten. We kijken het beter nog even aan. Misschien is zij wel het type dat zich liever alleen bezig houdt.”
“Nu spreek je jezelf tegen, Albus”, merkte Minerva fijntjes op. Ik glimlachte.
“Je hebt gelijk, het gaat er gewoon om dat het moeilijk in te schatten is hoe en waarom.”
“Dat is waar”, erkende ze.