Inkheart.

''Welkom in het huis van de Duivel!' zei de geitenbaard. Hij maakte spottend een buiging, voordat hij de zware deur opende. 'Laat dat, Cockerell!' zei het platte gezicht tegen hem, terwijl hij drie keer op het stoffige plaveisel voor hem spuugde. 'Dat brengt ongeluk.' De geitensik lachtte alleen maar en klopte op de dikke buik van een van de stenen duivels. 'Ach kom, Platneus. Je bent al bijna net zo erg als Basta. Nog even, dan hang jij ook zo'n stinkende konijnenpoot om je nek.''Ik ben gewoon voorzichtig,'zei Platneus.'Er doen vreemde verhalen de ronde.''Ja, en wie heeft die verhalen verzonnen? Wij, sukkel.' Ik keek Justin aan en hij leek helemaal niet bang. Hij keek me aan met een blik van was-dat-het? Snel zocht ik iets anders. Capricorno's uiterlijk? Ja, dat zou het begin zijn. 'Bij het piepen van de zware houten deur draaide Meggie zich om en zag Capricorno opduiken tussen de rode zuilen. Hij keek in het voorbijgaan omhoog naar zijn evenbeeld en liep toen met snelle stappen het pad af. Hij had een rood pak aan, zo rood als de muren van de kerk. Het overhemd dat hij eronder droeg was zwart, net als de veer die op zijn revers stak. Een stuk of zes van zijn mannen liepen achter hem aan, als kraaien achter een papegaai.' Snel zocht ik een andere pagina, en het was stil. 'Maar er was er één die de mensen nog meer vreesden dan de mannen van Capricorno. Hij werd de Schaduw genoemd. Hij verscheen alleen als Capricorno hem riep. Soms was hij zo rood als vuur, dan weer zo grijs als de as die het vuur maakt van alles wat het opvreet. Zoals de vlam uit het hout, zo kroop hij uit de aarde. Zijn vingers brachten de dood, zelfs zijn adem. Voor de voeten van zijn heer verhief hij zich, geluidloos en zonder gezicht, speurend, als een hond naar een spoor, wachtend tot zijn baas hem een slachtoffer aanwees. Er werd gezegd dat Capricorno de Schaduw had laten maken van de as van zijn slachtoffers, door een kobold of door de dwergen, die verstand hebben van alles wat met vuur en rook te maken heeft. Helemaal zeker wist niemand het, want Capricorno zou degenen hebben laten vermoorden die de Schaduw tot leven hadden gewekt. Alleen één ding wist iedereen: dat hij onsterfelijk was en onkwetsbaar en zonder medelijden. Net zoals zijn meester.' Ik klapte het boek toe en keek Justin aan. Hij keek me bewonderend aan. 'Wat?' vroeg ik,'Wat is er?' 'Je.. je kan goed voorlezen. Je, je stem is zo zuiver. Er klinkt ritme in.' zei hij en slikte. Ik glimlachte even en richtte mijn blik even op mijn handen. Toen schrok ik en legde mijn hand snel op de grond. Het was een aardbeving, een rare aardbeving. Mijn adem stokte. 'Wat is er?' Justin keek me aan. 'Ik.. Heb je dat dan niet gevoeld? Die aardbeving?' Ik speurde met mijn handen over de grond. 'Lily,'zei hij lachend,'Je bent gewoon zelf bang geworden!' 'Neen, niet waar,'mompelde ik,'Lees jij nou maar.' Hij knikte en nam een boek.