18. for as long as it takes

Lief dagboek.
Het is gebeurt! Er is vrede tussen de weerwolven en de vampiers. Nou ja dat hoop ik dan. En weet je hoe dat komt? Door mij! Ik schijn een gave te hebben. De gave om vrede te stichten. Edward en ik, Carlisle, Esme, Emmett en Rosalie zijn bij de quileute geweest en we hebben een verdrag gesloten. Ik ben zo blij. Geen gevechten meer. Ik hoef me geen zorgen meer te maken over de kans dat Edward en Ephraim elkaar de nek doorbijten.
We hadden op de cliffen afgesproken en omdat ik best wel zenuwachtig was om Ephraim weer te zien had ik Edwards hand beet.
We zagen de vuurtjes al van een afstand en ik slikte. Ephraim was vast kwaad. Om het vuur zaten zes mannen; Ephraim, Levi, Quil, hun vaders en een hele oude man. De oude man stond op en probeerde een glimlach over zijn lippen te krijgen. Oppeens wankelde hij. Snel sprong Edward naar voren om zijn hand te grijpen. Als hij dat niet gedaan had was de man in het vuur gevallen. Maar zo zagen de wolven het niet. Voor ik door had wat er gebeurde stonden er drie reusachtige wolven voor me. Voordat ik wist wat er gebeurde was ik er al tussen gesprongen en had ik geroepen dat ze op moesten houden, dat Edward alleen maar wou helpen. En toen gebeurde er een wonder ze werden weer mensen en gingen rustig zitten. De oude man glimlachte naar me. 'Je bent een bijzonder meisje. Besef je dat?' tot mijn verbazing klonk zijn stem niet oud. 'Ik ben Ephraims overgrootvader Jacob. De laatste weerwolf die over is van de vorige roedel.' Hij glimlachte triest naar me alsof hij werd verscheurd door herinneringen.
De rest van de avond leunde ik of tegen Edward of tegen Ephraim aan terwijl Carlisle verschillende afspraken maakte met de ouderen. Het was eerlijk gezegt nogal saai. Als ik nog mens was geweest was ik zeker weten in slaap gevallen. Uiteindelijk zijn er afspraken gemaakt;
Wij mogen niet op het terein van la Push komen en zij niet op het onze. In deze afspraak zit alleen de kleine uitzondering op verzoek van Ephraim dat ik wel een keer per maand op la Push gebied mag komen.
De tweede afspraak was dat wij geen mensen mogen bijten. Iets dat vast niet zo moeilijk is omdat we dat togal niet deden.
Als derde zullen we allemaal proberen de inwoners van Forks te beschermen tegen vijhandelijke vampiers.
En als iemand de regels breekt mogen de andere direct aanvallen. Daarna hebben we gezworen op een steen. Pas als die vernietigt wordt is het verdrag ongeldig verklaart. Toen we daarna afscheid namen leek het zelfs alsof we gewoon gezellig hadden zitten kletsen.
Edward en ik liepen langzaam terug, de rest was waarschijnlijk al uren thuis. Opeens vroeg hij of ik zin had om binnen kort een keer iets leuks mnet hem ta gaan doen. Meteen verslikte ik me 'Als in een date?' vroeg ik 'Ja. Als je dat wil natuurlijk. Het hoeft niet.' op dat moment werd ik bang dat hij zijn belofte in zou trekken. Terwijl we al bij de deur stonden fluisterde ik dat ik graag een keer iets met hem zou willen doen, Binnenkort.