Nora

~Amy~
Ik zuchtte. Het was niet de bedoeling om ruzie te maken met Jennifer. Ik was gewoon bezorgd. Bungejumpen met een tumor in je hoofd!
Ik stond op en liep naar de keuken waar ik de verf van mijn handen afspoelde. Ik had ineens niet zo veel zin meer om verder te gaan verven.
Mijn mobiel ging af. Mijn "prehistorische" mobiel, zoals Jennifer het noemde. Ze had gelijk. Het was niet echt het nieuwste model. Als hij het maar deed vond ik. Jennifer daarin tegen was wel van de nieuwste dingentjes. Dat was altijd al zo geweest. Jennifer en ik schelen ontzettend veel van elkaar. Je kan aan onze bouw wel zien dat we zussen zijn; allebei slank en rond de 1.65 meter. Verder verschilden we veel. Jennifer had grote groene ogen en half lang bruin haar. Ze was bijna altijd vrolijk, had op het vwo gezeten en daar goede punten gehaald (ze deed zich soms dommer voor dan ze was), hield heel veel van make-up, nagels lakken en haar haren doen, vond het super om te shoppen en vooral heel erg impulsief. Ze deed dingen zonder er eerst eens logisch over na te hebben gedacht. Zoals over dat bungejumpen.
Ik daarin tegen, had kort futloos blond haar en grote blauw-grijze ogen. Ik was meestal van de nette kleren, netheid, boeken (ik ben helemaal fan van de Harry Potter serie! Volgens Jennifer sleep ik die boeken overal mee naartoe en slaap ik er zelfs mee! Dat laatste is niet waar), Londen en logisch nadenken. Ik had net als Jennifer op het vwo gezeten. Daarna had ik gestudeerd. Nu werkte ik vijf dagen per week op een reisbureau. Jennifer had het vwo afgemaakt en daarna was ze gaan studeren. Haar droom was om een dierenarts te worden en onschuldige dieren te helpen. Haar droom viel in duigen toen ze een tumor kreeg. Ze heeft haar studie niet afgemaakt omdat ze wist dat ze die toch waarschijnlijk niet af zou kunnen maken en dierenarts kon worden. Ze was er kapot van maar ze bleef sterk. Nu werkt ze drie dagen in de week bij een hondenkennel; maandag, dinsdag en woensdag. Soms nam ze honden mee naar huis, tot mijn grote ergernis! Begrijp me niet verkeerd, honden zijn heel lief, maar ik hou mijn apartement graag netjes.

Ik droogde mijn handen af en liep terug de woonkamer in. Ik pakte mijn mobiel van de eettafel en keek op het display. Het was Nora. Ze was al vanaf groep 1 mijn beste vriendin. Ze heeft aardrijkskunde gestudeerd en werkt nu samen met mij op het reisbureau. Samen overleven we onze irritante baas wel! Nora en ik houden van dezelfde dingen. Ik geloof dat het enige dat we niet gemeen hebben met elkaar is dat ze het impulsieve gedrag van mijn zusje grappig vind!
'Hoi Nora.'
'Heey Amy! Hoe gaat ie ermee? Zo te horen niet heel goed. Je klinkt een beetje chaggie!'
Ik zucht.
'Nou, kop op Amy! Het is vast niet zó erg. Vertel het maar aan tante Nora!'
'Jennifer wil gaan bungejumpen.'
'O vet gaaf! Bij jullie aan de overkant zeker? Dat heb ik in de krant gezien ja. Cool hoor!'
'Nee Nora, dat is het niet! Ik dacht dat jij me wel zal begrijpen,' ik begin door de woonkamer heen te ijsberen. Iets wat ik en Jennifer altijd doen als we boos of zenuwachtig zijn, of als we moeten nadenken.
'Wat is er erg aan dan? Ik vind het juist wel stoer!'
'Ze heeft een tumor in haar hoofd Noor,' zeg ik zachtjes.
'Inderdaad Amy,' zegt Nora streng. 'Ik weet dat je het niet wilt horen maar Jennifer is er waarschijnlijk niet zo lang meer. Laat haar tot die tijd alsjeblieft doen wat ze nog graag wil doen.'
Ik doe mijn mond al open om te protesteren, maar Nora is me voor. 'Kijk Amy, wat zou jij doen als je een tumor had en je had nog zo veel dromen?'
'Alles doen wat ik nog kan gaan doen,' geef ik toe.
'Precies!' roept Nora triomfantelijk.
Ik zucht diep. Ik weet dat Nora gelijk heeft. 'Maar stel dat er iets gebeurd?' probeer ik nog.
'Dat gebeurt niet,' zegt Nora simpel.
'Hoe weet je dat nou?'
'Dat weet ik gewoon.'
Ik rol met mijn ogen. Typisch zo'n Jennifer opmerking.
'Het gaat allemaal goed komen Amy, het is volkomen veilig anders zou niemand het doen.'
'Oké dan,' zucht ik. 'Waarom belde je eigenlijk.
Nora begint te lachen. 'Eigenlijk om te vragen of jullie naar dat bungejumpen gaan kijken morgen.'
Even ben ik stil. Dan begin ik te lachen. 'Kom je morgen kijken als Jennifer dan gaat bungejumpen?' vraag ik.
Op dat moment rent Jennifer de woonkamer binnen. 'Ik ga bungejumpen!?' roept ze.
Ik knik aarzelend. 'Jippie!' roept Jennifer. 'Dankje dankje dankje!'
Voordat ik het weet heeft ze zich als een koala aan een boom aan mij vastgeklampt en geeft me een dikke kus op mijn wang.
Ik duw haar van me af. 'Bedank Nora maar. Die heeft mij omgepraat.'
Jennifer buigt zich naar mijn mobieltje toe. 'Dankjewel Nora!' tettert ze in de telefoon.
'Alsjeblieft Jen,' hoor ik Nora antwoorden. 'Ga maar bungejumpen en zorg dat je voelt dat je nog leeft.'
'Daar zorg ik voor,' fluistert Jennifer met tranen in haar ogen. Ik sla een arm beschermend om mijn kleine zusje heen.