11. Soulmate

Lief Dagboek.
Ik weet niet wat ik ervan moet denken. Mijn hoofd lijkt in tweeën gespleten te zijn. Niet alleen mijn hoofd maar mijn hele leven lijkt in tweeën gedeeld te zijn.
Aan de eene kant heb je de wolven. Ze zijn vreslijk aardig tegen me maar schijnen ook iets van me te verwachten.
Aan de andere kant heb je de vampieren. Ze geven om me omdat ik ben zoals zij. Omdat ik ook weiger bloed te drinken.
Maar dat is niet het grootste probleem. Mijn grootste probleem is de keuze tussen Edward en Ephraim. Ze zijn allebij erg aardif tegen me maar waarschijnlijk zien ze me gewoon als een vriendin net zoals de rest van de mannelijke wereldbevolking. Maar toch. Als je zo'n sterke band met iemand voelt kan het toch niet van een kant komen? Dan moet het toch van twee kanten komen? Edward is beslist de knapste van hun twee. Maar wat wil je ook. Hij is een vampier. Het is zo'n beetje zijn taak om mensen te verleiden met zijn uiterlijk en zijn geur. Die heerlijke sterke geur.
Als hij naar me kijkt voelt het alsof ik speciaal ben. Alsof ik de enige persoon in zijn leven ben die echt belangrijk voor hem is. Niemand heeft ooit zo naar me gekeken.
Als ik met hem praat is het alsof ik tegen mezelf praat. Hij begrijpt elk woord wat ik zegt. Soms begrijpt hij mij beter dan ik hem.
Maar aan de andere kant heb je Ephraim. Hij is altijd vrolijk. Iets waar Edward nog wel wat van kan leren. En als hij lacht schijnen de lichtjes in zijn ogen. Hij straalt iets goeds en puurs uit. Alsof hij hoort op deze aarde. Als hij het bos in stap wordt hij verwelkomt als een oude vriend. En bij hem krijg ik het idee wat Edward me niet geeft. Het gevoel dat hij van me houdt.
We zijn een soort van uit geweest. Niet dat hij me gevraagt had maar toch. Het was erg vroeg toen Ephraim me kwam halen. Ik had de hele nacht al op bed zitten piekeren over Edward en Ephraim toen ik het zachte geklop op de deur hoorden. Ephraim kwam binnen en vroeg of ik zin had om vandaag iets anders te doen. We vertrokken richting de watervallen en het was waarschijnlijk een van de mooiste dingen die ik ooit gezien heb. Het water sprong op de stenen en schoot uit elkaar. De druppels sprongen op en het zonlicht liet regenbogen achter op het wateropervlak. Terwijl ik er verbijsterd naar zat te kijken rolde Epraim een kleed uit. 'Ik weet dat je niet kunt eten.'Zei hij 'Maar ik heb gehoord dat je wel kunt drinken.' Met een betoverende glimlach schronk hij twee glazen met bruinachtige siroop. 'Het is een familierecept.' Met een glimlach waarvan mijn hart smolt overhandigde hij mij het glas. De rest van de dag praten we over van alles en nog wat. Ik vertelde over mijn leven en hoe het was om nu een vampier te zijn. Ephraim vertelde hoe hij erachter was gekomen was dat hij een weerwolf was en het voelde echt fijn om zo met hem te praten toen het donker begon te worden gingen we terug naar La Push. Terwijl we aan het lopen waren zei hij iets heel raars. Hij mompelde 'Ik ben blij dat we zielsverwanten zijn.' Ik vraag me af wat zielsverwanten zijn. Het maakt eigenlijk niet uit.
Ik wou dat ik gedachten kon lezen. Want als ik diep in mijn hart zou kijken en de keuze tussen Edward en Ephraim zou hebben. Dan zal mijn hart van Edward zijn.