W98

“Stella!”, riep Bloom meteen. Stella transformeerde meteen en vloog rustig achter het jongetje aan.
“Nee! U moet hem uit het water halen!”, schreeuwde de vader. “Hij kan niet zwemmen!”
“We zorgen dat hem niets overkomt, meneer”, zei Layla. “Maar het heeft geen zin uw zoon bruusk terug te halen nu.”
“Zie je wel!”, viel de man uit tegen Bloom. “Almightixfeeën brengen ongeluk!”
“Dit was niet haar fout.” Roberto’s moeder gingen tussen haar man en Bloom in staan. “Zij probeerde enkel te helpen! Ze is misschien een Almightixfee, maar ik zie in eerste plaats een jonge fee die mijn zoon de gelukkigste dag uit zijn leven heeft bezorgd door hem op haar draak te laten vliegen én die daarbij ook nog eens heeft gezorgd dat hij zijn droom mag waarmaken, ondanks zijn ziekte.”
“Ze is gevaarlijk! Nu doet ze misschien vriendelijk, maar wacht tot ze iets van ons terug wilt!”
“Ik hoef niets terug om een kind gelukkig te maken”, zei Bloom. Alleen de aanwezigheid van Layla en Flora, die er intussen ook bij was komen staan, vlak naast haar, maakte dat ze er in slaagde kalm te blijven. Ze vond het vreselijk zo vals beschuldigd te worden door die man. Ze wierp een blik op Stella, die nog steeds achter het jongetje aan vloog. Roberto zelf waadde dieper en dieper in zee en kon kennelijk bijna niet meer staan. Bloom begreep niet waarom zijn ouders niet zelf de zee in gerend waren, maar zei er niets over.
“Nee hoor, en straks maakt u vast gewoon slaven van ons, bedienden, u wilt macht!”
“Waarom zou ze dat willen?”, vroeg de vrouw, tot Blooms verbazing. “Ze is al koningin van twee werelden en binnenkort nog schoolhoofd ook.”
“Daarom net, wie eenmaal macht heeft, wil steeds meer”, snauwde de man.
“Ik heb nooit om macht gevraagd”, zei Bloom. “Ik hoef die macht helemaal niet, maar kennelijk hoort het zo. Ik heb al heel wat mensen gevraagd om me te helpen het te dragen.”
“Pff”, bromde de man. Bloom zuchtte. Layla stootte haar aan en wees op Stella, die een tegenspartelende Roberto uit het water tilde.
“Als u me even wil excuseren”, zei Bloom. Ze transformeerde, vloog naar Usko en wenkte hem mee. Samen met het draakje vlogen ze naar Stella en de kleine Roberto. Roberto stopte even met spartelen toen hij het draakje zag.
“Usko”, zei hij zacht.