'Oeps, dit is niet zo best'

Mijn enkel doet ontzettende pijn maar ik laat me niet kennen en klem mijn kiezen op elkaar. Amy slaat mijn arm om haar schouder en ik kan het niet helpen, ik leun zwaar op haar. We volgen de levende doden of wat het dan ook zijn. 'Wat denk je dat ze van plan zijn?' Vraag ik zacht. 'Weet ik niet.' Zegt ze bang. We lopen door allemaal gangen en na een tijdje raak ik de tel kwijt. 'Het lijkt hier wel een doolhof.' Merkt Amy op. Mijn bloed lijkt te bevriezen. 'Amy, ik denk dat wij naar het midden worden gebracht als lokaas voor de anderen die ons moeten zoeken.' Zeg ik vol afschuw. Ze snakt naar adem. Dan krijg ik een ingeving. 'Amy laat me vallen.' Zeg ik tegen mijn vriendin. 'Ben je gek geworden?' Sist ze kwaad. 'Je hebt je been gebroken remember?' Herinnert ze me. Ik rol met mijn ogen. 'doe het nou maar.' Ik voel dat ze het met tegenzin doet maar ze haalt haar schouder weg. Zonder haar steun flikker ik gelijk op de grond en de kreet van pijn is niet geacteerd. De levende doden blijven stil staan en ik heb maar een paar seconden. Ik gris allemaal steentjes van de grond en stop dat in mijn zak. Dan helpt Amy met weer overeind. We beginnen weer te lopen en ik geef Amy ook wat stenen zonder dat de lijken het merken. 'Ken je Hans en Grietje?' Vraag ik met een veelbetekenende blik. Ik zie dat ze mijn plan begrijpt. Zo laten we om de beurt een steen vallen zodat er langzaam maar zeker een spoor ontstaat.

Eindelijk stoppen we maar als ik zie waar dan had ik liever gewild dat we nog iets verder waren gelopen. Voor ons staat een enorme hydra. 'Oeps, dit is niet zo best.' Zegt Amy en ondanks alles klinkt haar stem droog en ik kan het niet laten, ik grinnik. 'Zeg wat een vrolijkheid dames.' Horen we een stem vanuit de duisternis zeggen. Amy hapt naar adem en ik ben verward. Ik ken die stem uit duizenden maar dat kan toch niet? 'Ashwin?' Amy haar stem klinkt ongelovig. Dan stapt hij uit de schaduwen en ons vermoeden word bevestigt, het is Ashwin. Zijn haaientand oorbel blinkt dreigend in de lucht. 'Wat fijn jullie weer te zien.' Zegt hij zonder een spoort van warmte in zijn stem. Hij loopt dichter naar ons toe en ik verstijf maar hij wend zich tot Amy. 'Jou in het bijzonder.' Zegt hij terwijl hij over haar wang strijkt. Ze slaat zijn hand boos weg terwijl de tranen geluidloos over haar wangen lopen. 'Tut tut, dat was niet heel aardig.' Zegt hij afkeurend. 'Je bent een monster!' Gilt ze in zijn gezicht. Hij pakt haar arm hardhandig vast en ik geef hem een klap. 'Blijf van haar af!' Roep ik woest. Hij draait zich boos naar mij toe en geeft me een harde duw waardoor ik voor de 2e keer in 10 minuten op de grond flikker. 'Blijf jij daar maar liggen Sera, ik vond jou altijd al de idiote van ons groepje.' Zegt hij terwijl hij me een minachtende blik werpt. Dan draait hij zich weer naar Amy. 'Je ziet het verkeerd liefje, ik ben geen monster. Dat zijn de inwoners van geheimen.' Legt hij uit. Amy snuift. 'En waarom dan wel?' Hij grinnikt. 'Zie jij ze hier ergens om jullie te helpen? Nee he? Maar ik ben hier wel dus wie is nou het monster?' Even zie ik aarzeling in Amy haar ogen en ik wil haar waarschuwen maar 1 van de lijken propt mijn mond met iets dicht. Ashwin maakt gebruik van haar aarzeling en gaat daar op in. 'Als je je aansluit bij ons kan je aan mijn zijde heersen. Dan zullen we voor altijd bij elkaar zijn.' Hij kijkt haar diep in de ogen aan. God ik moest wat doen. Toen voelde ik nog 1 steentje in mijn zak zitten en mijn hand sloot zich er omheen. Op hoop van zegen dan maar, en dan gooi ik het steentje naar Amy haar hoofd. Zodra het contact maakt lijkt ze uit een sluimertoestand op te schrikken. Haar blik blijft neutraal. 'Voor altijd samen?' Vraagt ze voor de zekerheid. Ashwin grijnst. 'Voor altijd.' Beloofd hij haar. Aan haar gezicht te zien neemt ze het in overweging. Dan zie ik een vastberaden uitdrukking op haar gezicht en opeens haalt ze uit met haar dolk. 'Ik ga nog liever dood dan voor altijd bij jou te zijn!' Gilt ze boos maar ik zie dat ze het niet helemaal meent. Ashwin mept het mes uit haar handen en bekijkt de snee en hij kijkt haar boos aan. 'Dat shirt was net nieuw!' Dan wend hij zich tot de lijken. 'Hou ze hier tot de anderen hier komen.' En met deze woorden word hij weer 1 met de schaduw.