O3 || The Careers

Ik werd wakker.
Ik kneep mezelf eventjes.
'Au!' Zei ik zachtjes in mezelf. Ik leefde nog.
Ik moet echt onderdak zoeken, ik word vermoord als ik zo doorga.
Opeens hoorde ik geritsel. Ik zat stil.
'Ach, hallo daar!' Hoorde ik. Ik verstijfde.
Langzaam draaide ik mijn hoofd om.
De beroeps.
Ik wilde mijn angst niet tonen, en lachte maar nep.
Er stond een jongen op de achtergrond.
Ik keek de jonegn woest aan. Het was dat joch van mijn district.
Hij beloofde me dat hij me zou bescgermen
Vieze verrader!
'Jij leugenaar!' Riep ik met tranen in mijn blauwe ogen.
Zijn lip trilde. Zijn lippen vormden iets, alsof hij 'sorry' wilde zeggen.
Een blonde meid stapte naar voren. Opeens was ik mezelf weer. Ik was weer dat nutteloze rotkind, dat toch niets kon. Mijn eigen woede was teruggekeerd.
Ik greep naar mijn mes. Ik hield het dreigend boven mijn hoofd.
'Wat schattig.' Lachte die grote jongen, Cato.
Ik keek woedend en gooide het mes in de richting van dat blonde mens.
Ze was dood.
Ze was dood.
Ze was dood.
Het duurde even totdat het tot me doordrong.
Ik heb een beroeps vermoord.