Idontwannabeyourfriend;TWELF,

JUSTIN POINT OF VIEUW.

ik loop met amber naar binnen,de concierge praat wat met amber en hij geeft haar een kluissluitel, boeken en stuurt ons naar de klas. als we daar aankomen stelt ze zich voor en mag naast julie gaan zitten een meisje ook bij ons in de klas, ze is wel aardig.'hee, ryan' fluister ik 'ja, man? ' de leraar begint ons in de gaten te houden dus schrijf ik een briefje 'jij vond die julie toch wel leuk, amber en zij hebben het wel leuk, mischien komen jullie wel in contact ' hij leest het briefje en begint te lachen. 'meneer butker en meneer biber, aan jullie werk' ryan stopt meteen met lachen en begint iets terig te schrijven 'ja hoop het, maar hoe zit het nu tussen jou en amber? ze doet de laatste tijd wel erg aardig tegen je? terwijl jij zij dat jullie alleen maar normaal tegen elkaar zouden doen?' ik lees het en net als ik terug wil schrijven gaat de bel, ik pak mijn boeken en stopt ze in mijn tas, 'ik denk dat amber me heeft vergeven,' fluister ik, ryan knikt, en ik zie amber en julie op ons aflopen. 'hee, justin en ryan, dit is julie, julie dit is justin en dat is ryan en andersom jongens dit is julie. 'aangenaaam'zeggen ik en ryan tegelijk,' ze begint een beetje rood te worden 'uh aangenaam '

AMBER POINT OF VIEUW.
ik stel julie aan justin en ryan voor, ik mag haar wel mijn eerste vriendin op deze school, ze is ja gewoon een gewoon meisje.[snap je um?] lang bruin haar, bruine ogen skinny jeans, bloesje, all stars, typisch toch? beetje zelfde smaak als mij, hoewel ik mijn pumps ook helemaaal geweldig vind, ik bedank degene die ze beacht heeft (:, ik zie justin naar me kijken, hij pakt mijn arm 'Amber, ik moet even wat vragen loop je mee?' ik kijk hem heel verbaad aan en kijk naar zijn hand op mijn arm'. als hij dat ziet laat hij meteen mjn arm los,'ik kom al mee?' ik loop achter hem aan 'wat is er?' 'nou ryan daar vind julie wel een beetje leuk' ik begin enthousiast in mijn handen te klappen en justin kijkt me vaag aan 'julie vind ryan ook wel nicee vetelde ze me. ' hij begint te lachen. 'uhm even serieus nu, heb je me vergeven?'ik kijk hem geschokt aan, ik had deze vraag niet verwacht,
-de bel gaat-
'uhm, straks in de pauze bij die grote fontein' zeg ik terwijl we de klas in lopen, hij knikt', ik ga naast julie zitten en de hele les denk ik maar aan een ding, heb ik het hem vergeven of niet? ik zucht.