Hoofdstuk 12

Mospoot werd wakker toen kleinpoot. En varenpoot binnenkwamen. 'hoi kleinpoot hoi varenpoot'. 'Hè Mospoot gaat het al wat beter?' vroeg varenpoot mospoot dacht daar over na, ja het voelde beter maar hij wist dat er binnenkort een zwarte kater hier zou komen. 'ja hoor het gaat al een stuk beter' antwoordde hij uiteindelijk. 'Gelukkig, trouwens weet je wat er met zwartPoot gebeurt is?' vroeg kleinpoot 'nou?' kleinpoot trok een boos gezicht. 'helemaal niks nou ja alleen twee dagen in het kamp blijven!' Dat was geen verrassing voor mospoot zwartpoot was altijd al een van bloedsters favorieten geweest. Toen ze een tijdje hadden gepraat gingen de twee weer weg en was mospoot weer alleen. Die nacht toen mospoot sliep werd hij ineens wakker gemaakt en keek recht in het gezicht van zwartpoot. 'Hallo mospoot hoe gaat het?' zei hij op een sarcastische toon. 'wat wil je zwartpoot' mospoot weet het antwoord eigenlijk al. 'jij hebt hier niks te zoeken en je zal dus ook verdwijnen!' mospoot keek hem aan 'en wat dacht je te gaan doen....' Precies toen hij dat zei sprong zwartpoot naar voren greep mospoot bij zijn nekvel en sleurde hem het hol uit. Toen hij mospoot het kamp uit had gesleept zei hij 'je zult door mij niet gemist worden.' en hij sleurde mospoot, die nog steeds niet kon lopen naar een stel bosjes midden in het bos. Daar dumpte hij de zwaargewonde mospoot en rende terug naar het kamp. En toen lag mospoot daar alleen in de bosjes en kon niks doen om weg te komen.