Wat?... Dat is Kronos?

POV: Tessa
Ik wist wel dat er iets goeds zat in Eric, ik had het gevoeld. En ik luister altijd naar mijn instinct. Hij komt naast me lopen. 'Bedankt. Dankje dat je me een 2e kans wilde geven.' Zegt hij oprecht. Ik wapper zijn bedankjes weg. 'Dat zit wel goed, ik denk alleen dat je even met Ingrid moet gaan praten.' Zeg ik voorzichtig. Zijn gezicht betrekt. 'Dat heeft toch geen zin, ik heb het compleet verpest.' Zegt hij ongelukkig. Ik leg mijn hand op zijn schouder. 'Misschien moet je dat aan haar overlaten.' En met deze woorden loop ik naar Jake. 'Euh, Ingrid.' Hoor ik Eric ongemakkelijk achter me en een zelfvoldane grijns siert mijn gezicht. 'Wat loop jij te grijnzen kleintje.' Zegt Jake lachend. 'Oh, ik ben gewoon een hele goede vriendin.' Zeg ik terwijl ik richting Eric en Ingrid knik. Hij grinnikt. 'Ik ben trots op mijn kleintje.' Ik lach ook. 'Wat is dat toch met kleintje? Ik bedoel, zo klein ben ik toch niet?' Vraag ik grinnikend. 'Nee, klein ben je niet,' Geeft hij toe en hij lacht. 'maar je bent nog steeds kleiner dan dat ik ben, dus vandaar kleintje.' Verklaart hij. Goed, dat was best logisch. Jake pakt mijn hand.

POV: Ingrid
'Euh, Ingrid.' Hoor ik Eric zeggen maar ik blijf stug doorlopen. Opeens loopt hij naast me. 'Laat het me alsjeblieft uitleggen!' Zegt hij wanhopig en ik draai me om. 'Er valt niets uit te leggen, het kan me geen reet schelen dat je een enorme hond kan worden! Wat me wel kan schelen is dat je het voor me hebt verzwegen en dat je ons hebt verraden!' Zo dat was eruit. Ik zie dat mijn woorden hem pijn doen en mijn blik verzacht. 'Waarom heb je het niet gewoon verteld? Je weet toch dat ik gek ben op honden.' Vervolg ik met een ondeugend lachje. Zijn mond valt open. 'Dus je vind me nog steeds leuk?' Ik doe alsof ik even nadenk. 'Laat me even denken hoor, ik heb meerdere malen je leven gered, daarnet zelfs nog en we hebben gezoend... Nee ik denk niet dat ik je leuk vind.' Zeg ik nuchter. Eric omhelst me. 'Dankje Ingrid.' Eerlijk gezegd wacht ik nu tot hij me zoent maar volgens mij kan ik dan lang wachten. 'Enne wat gaan we nu doen?' Vraag ik met een ondeugende fonkeling. 'Nou, nu moeten we naar Kronos om Tessa haar kroon te halen en Amy en Sera te redden.' Zegt hij verbaasd. Ik gooi wanhopig mijn handen in de lucht. 'Je bent zo hopeloos onromantisch.' Zeg ik en dan druk ik mijn lippen op die van hem. Helaas voor mij werkt zelfs hier het geluk niet een handje en struikel ik over een van de dode takken die ik zelf heb laten groeien en samen met Eric donder ik op de grond. Maar het boeit me niets. Eric helpt me lachend overeind. We beginnen weer te lopen maar hij laat mijn hand niet los. 'Hoe zit dat eigenlijk met dat weerwolven gebeuren? Is dat echt alleen met volle maan?' Vraag ik nieuwsgierig. 'Ik bedoel, we hebben wel les gehad over weerwolven, ik bedoel dat er vroeger goede roedels waren die in harmonie met de magische wezens leefden enzo maar, sorry dat ik het zo zeg, ik heb er nog nooit 1 gezien.' Zeg ik verontschuldigend. Zijn gezicht verstrakt. 'Sorry, ik snap het als je het er niet over wilt hebben.' Zeg ik beschaamd. 'Nee, dat is het niet. Ik-ik wil je alleen niet afschrikken.' Zegt hij aarzelend. Ik snuif verontwaardigd. 'Sorry daar heb je toch iets meer voor nodig.' Hij grijnst en begint.

'Nou ja, zoals je net zelf al zei, waren er ook roedels met goede weerwolven, mijn roedel was daar 1 van en we hielpen iedereen met het verslaan van de andere weerwolven. Maar sommige magische wezens vertrouwden ons niet, net zoals die dwergen. Zo werden we langzaam verstoten. Je vroeg me net hoe dat zat met het veranderen, we veranderen niet alleen bij volle maan, maar in situaties waar we ons zelf of anderen willen beschermen.' Legt hij uit. 'Maar eigenlijk kan ik er altijd in veranderen.' Vervolgt hij. 'Dat lijkt me super cool.' Zeg ik bewonderend en we schieten in de lach. Helaas zal het lachen ons snel vergaan.

Na, ik schat ongeveer 2 uur lopen zijn we boven. Behoedzaam kijken we om ons heen en we zien dat alles word bewaakt door monsters. 'Hoe gaan we binnen komen?' Vraag ik terwijl we dekking zoeken achter wat rotsen. We denken even na. 'Jij zou een klimplant kunnen laten groeien zodat we omhoog kunnen klimmen.' Mijmert Jake hardop maar ik schud mijn hoofd. 'Niet verstandig, er is te weinig licht dus kan ik alleen dode planten laten groeien en als we dan zouden klimmen donderen we halverwege weer naar beneden.' Zeg ik droog. 'Ik heb een idee.' Zegt Eric aarzelend. We kijken hem verwachtingsvol aan. 'Als jullie daar kijken zien jullie een balkon, die leid naar de kamer van Kronos. Als ik in een weerwolf verander dan kan ik jullie 1 voor 1 op mijn rug nemen en omhoog klimmen, maar het is riskant.' Zegt hij waarschuwend. 'Dat is geniaal Eric!' Zegt Tessa tevreden. Hij grijnst en zo gezegd zo gedaan. Voor mijn ogen veranderd hij in een grijs/ blauwe mens wolf weerwolf ding en ik aai door zijn vacht. Hij neemt eerst Jake mee, dan mij en als laatste neemt hij Tessa en Yuriko, die weer in een heel klein wolfje was veranderd, mee. 'Oké, op mijn teken vallen we binnen.' Zegt Jake zacht. Hij telt langzaam af. 'Nu!' We stormen de kamer binnen en wat we zien is alles behalve wat ik verwachte. Er zit een man met zijn rug naar ons toe aan een tafel te dineren. Hij draait zich om maar lijkt nauwelijks verrast en het enige wat hij doet is geërgerd zuchten. 'Die monsters kunnen ook niets.' Wat?... Dat is Kronos? Hij is best knap. Hij schud zijn hoofd. 'Het spijt me, ik had jullie later verwacht dus heb ik mijn andere vorm nog niet aan kunnen nemen. Ga mijn kasteel maar even ontdekken, ik kom zo bij jullie.' En opeens staan we in een kille donkere zaal.