Ninja Academie 54 - Sad, so sad

Hidan komt de kamer van Pein weer uit en draait zich nog om. 'Kop houden en ga slapen.' Zegt hij en maakt snel de deur dicht. Grijnzend en hoofdschuddend loopt hij terug, opgelucht dat hij het voorwerp kon ontwijken dankzij de deur. 'Heeft hij het huis in de fik gezet?' Vraag ik en stap opzij. 'Yeah, halfjaar geleden. De kluns is 25, houd ervan om uit te gaan maar weet sinds een jaar niet meer om zich in te houden met drinken als hij uit gaat. En toen is het uit de hand gelopen,' Zegt Hidan en zucht. 'Zit er iets achter?' Vraag ik en kijk Hidan aan. Hidan knikt en pakt opnieuw mijn pyjama. Zonder er aan te denken dat ik net nog weg wilde lopen kleed ik me weer om. 'Hij had tot een half, driekwart jaar geleden een vriendin. Ze verdween door een ongeluk van zijn zeide. Drie maanden besefte hij het niet, toen we uitgingen bezatte hij zich en besefte wat er aan de hand was. Hij is naar huis gegaan en heeft de tent in de fik gezet.' Zegt Hidan en drinkt zelf een aantal glazen water. 'Hij vond dat jij op haar leek.' 'Wanneer zei hij dat?' 'Net, ik vond het belachelijk. Chei-lo was ouder dan jou, ze was net 23 denk ik. Pein sloeg me bijna mijn hoofd in. Hij denkt echt dat jij Chei-lo bent alleen dan jonger.' Zucht Hidan en we kijken op als er wordt geklopt op de deur. Ik loop naar de deur en open deze. Verbaasd kijk ik op naar Pein die er ineens met rode ogen staat. 'Pein..' Zucht Hidan en duwt met een hand tegen zijn schouder om hem weer terug te leiden naar zijn eigen kamer. 'Ze is het niet, ga terug slapen.' Zucht Hidan loopt me voorbij en zorgt dat Pein meeloopt. 'H-Hidan..' Begin ik en stap de gang in. 'Ja?' Zegt Hidan en draait zich om. 'Ik, ik loop wel even met hem mee.' Zeg ik zachtjes en pak een van Pein's handen. Hidan zucht en schud zijn hoofd. 'Je weet niet wat je doet, maar oke.' Zegt Hidan en loopt terug naar zijn kamer. Ik loop Pein's kamer in en maak het licht aan. Mijn ogen vallen op een foto van Pein en, ik denk, Chei-lo. 'We, you and me.' Hoor ik Pein's stem in mijn oor. Zijn stem klonk gebroken en zacht. Ik kijk naar zijn handen om mijn middel en draai me om. 'Ik, ik, sorry Pein. Maar ik ben niet wie je denkt dat ik ben. Ik wou dat ik haar terug kon halen voor je.' Zeg ik en zucht lichtjes. Pein's ogen lijken te breken en zijn armen vallen slap langs zijn lichaam. 'Chei-lo..' Spreekt hij zachtjes uit en kijkt me gekwetst aan. 'Sorry Pein.' Zeg ik en sla lichtjes mijn armen om hem heen. 'Umh..morgen ben ik weg, ik moet naar een tehuis. Maar, als je het wilt..mag je langs komen?' Zeg ik en voel me stom. Zijn ogen lichten op en hij lijkt net een klein kind wat me een beetje laat lachen. Hij knikt en tilt me op. Ik leg mijn armen even om zijn nek en voel hoe hard Pein's hart klopt. Hij zet me neer en ik zeg hem dat hij maar moet gaan slapen. Als Pein uiteindelijk slaapt loop ik zachtjes de kamer uit maak de lamp uit en sluit zachtjes de deur. Op de gang laat ik mijn hoofd tegen de deur leunen en zucht uit. Sad, so sad.