W96

“Sky…”
“Ik ga wel met hem praten”, zei die meteen.
“Nee”, fluisterde Bloom. “Dat… dat moet ik zelf doen, met, met Riven en Helia.”
“Ik ga ook mee”, zei Layla kalm. Bloom knikte, goed wetende dat ze de steun van haar vriendinnen hierbij nodig zou hebben.
“Sky, Flora, zorg voor Usko”, zei ze zacht.
“Doen we”, zei Flora. Bloom keek naar haar draakje.
“Daar blijven zitten, Usko. Braaf zijn.”

Samen met Layla, Nabu en Helia liep Bloom naar de ouders van het jongetje toe.
“Goedemiddag”, zei ze rustig.
“Laat ons met rust”, snauwde de man. “Ik wil niets te maken hebben met Almightixfeeën!”
“Schat, ze doet nu toch niets verkeerd?”, vroeg de moeder van het jongetje zacht.
“Niets verkeerd? Ha! Ze laat Roberto zomaar bij een draak!”
“Ik kan u verzekeren, meneer, dat uw zoon niets te vrezen heeft van Usko”, zei Bloom rustig.
“Niets te vrezen? Het is een draak!”
“Niet alle draken zijn gevaarlijk, meneer”, zei Riven kalm. “Op Red Fountain leren we met draken omgaan. In de meeste gevallen is het inderdaad niet raadzaam zomaar naar draken toe te gaan, maar Usko is een bijzonder geval. Zo lang Bloom in de buurt is, doet hij niemand kwaad.”
“Ja, natuurlijk, de Almightixfee!” Het sarcasme droop er vanaf. “Dan is het makkelijk hé, een draak laten gehoorzamen? U heeft hem gewoon in uw macht!” Bloom tastte steunzoekend naar Layla’s hand, maar slaagde er desondanks in kalm te antwoorden.
“Ik heb Usko niet in mijn macht, meneer. Behalve mijn Almightixkrachten, ben ik nu eenmaal de fee van de drakenvlam, waardoor Usko en sommige andere draken ook, mij als draak erkennen. Usko gehoorzaamt mij zoals hij dat zou doen bij een andere draak bij wie hij bescherming zoekt.”
“Het is op zich een natuurlijk fenomeen”, zei Helia rustig. “Uiteraard is het ongewoon dat een draak een fee op die manier gehoorzaamt, maar zoals Bloom net heeft uitgelegd, accepteren ze haar als een draak, als één van hen.”
“Het kan me niet schelen! Ik wil geen draken of Almightixfeeën in mijn buurt!”
“Schat…”, probeerde zijn vrouw zacht.
“Nee, ik wil het niet!”