A ranger's apprentice tale 17

Lilly, die geen weet had van de ideeën van Halt en Will, lag rustig te slapen in bed tot ze plots gewekt werd door een hand die haar zachtjes wakkerschudde. Meteen schoot ze gealarmeerd recht. Ze haalde opgelucht adem toen het gewoon Maddie in haar jagersmantel bleek te zijn.
“Kom mee.” Lilly gehoorzaamde en pakte snel een mantel en een paar schoenen. Ze volgde de jageres in het holst van de nacht door de gangen. Uiteindelijk kwamen ze bij Halt’s woonplaats. Maddie wouw aankloppen maar nog voor haar hand de deur raakte zwaaide deze open. Will stond in de deuropening en gebaarde hen binnen te komen waar Halt en Vrouwe Pauline ook al waren. Er was nog steeds geen woord gezegd toen ze allemaal gingen zitten en Lilliane begon de rillingen te krijgen van al die geheimzinnigheid bij de jagers, zelfs Pauline was doodserieus. Zelf wachtte ze in stilte terwijl Halt, in stilte, koffie uitschonk. Hij deed er bij alle jagers en Pauline ook honing bij. Lilly schrok zich een ongeluk toen er eindelijk gesproken werd.
“Honing bij de koffie?” Eventjes wist het meisje niet wat te antwoorden. “Ja, oké.” Een tijdje nipte ze, weeral in stilte, gewoon van hun koffie.
“Je bent nieuwsgierig waarom je hier bent?” Lilliane knikte, misschien iets te enthousiast van ja.
“We willen iets nieuws dat we proberen. zoals Maddie het eerste meisje is, willen we proberen om twee jagersleerlingen tegelijk te hebben. Normaal gezien word er maar een leerling tegelijk opgeleid maar vaak word gemerkt dat ze eens nood hebben aan een soort van grote broer waar ze iets persoonlijker aan kunnen toevertrouwen.” Even was het stil, Lilliane had een hele boel te verwerken. “Kort gezegd: zou jij een grijze jager willen worden?” Het meisje was totaal overdonderd. “Waarom ik?” was het eerste dat ze kon uitbrengen. “Omdat jij mij zeer mooie klimtechnieken hebt getoond en zelfs een halfjaar zonder dat wij het merken in het bos hebt gejaagd, Wil je nu of niet?”