Daniel

"Je had wel iets voorzichtiger met me mogen zijn," mopperde Roos.
"Het spijt me," zei Daniel, die zichtbaar moeite moest doen om niet in lachen uit te barsten. "Ik herkende je pas toen je door de lucht vloog. Je bent namelijk in overtreding."
"En jij dan?" vroeg Roos achterdochtig. "Jij bent hier toch ook? Ik kan van jou precies hetzelfde zeggen."
"Mijn vader is zeeman." Daniel wees naar een van de grijze schepen. "Dat daar is zijn schip, de Aurora. Ik heb toestemming om hier rond te lopen."
Roos keek naar de Aurora. Misschien zat daar de kudde wel in...
Roos zuchtte. Ze begreep dat ze geen andere kans had dan Daniel over de kudde te vertellen. Hij was haar enige kans, hoe hopeloos dat ook klonk. Maar stel dat hij haar niet zou geloven? Joey en Jessey geloofden haar ook niet.
Roos haalde even diep adem en begon toen de situatie aan Daniel uit te leggen.
"Alsjeblieft, Daniel," smeekte ze, "hou me alsjeblieft niet tegen!"
Daniel keek haar ernstig aan. Zou hij haar geloven?