Chapter three

Tijdens de lunch kauwde Ashton verveeld op zijn broodje. Samen met Calum, Michael en Luke zat hij aan een tafel. Zijn drie nieuwe vrienden spraken over het weekend, maar Ashton lette niet op wat er werd gezegd. Zijn eerste week was niet bepaald leuk geweest. Door de keuze die hij op zijn eerste dag had gemaakt, werden er regelmatig lullige opmerkingen richting hem geslingerd. In het begin niet, maar het populaire groepje had erg veel mensenkennis en wisten dus al snel waarmee ze hem konden pakken. Hij had nooit gedacht dat het leuk zou zijn om midden in het jaar naar een nieuwe school te gaan, maar dit had hij niet verwacht. Vooral omdat over de bovenbouw vaak werd gezegd dat de kinderen volwassener waren.

‘Just ignore them, they’re not worth it,’ mompelde de lange blonde jongen naar zijn nieuwe vriend. Het was hem ook wel duidelijk dat de nieuwe jongen zich niet op zijn gemak voelde. De opmerkingen die naar hem waren gemaakt waren altijd al minder erg geweest als de opmerkingen naar Michael, maar ze waren er altijd al geweest. Hij had het groepje nooit gemogen, maar had ook weer niet verwacht dat ze zo snel zich tegen de nieuwe jongen zouden keren. Voor de hele school was het ook wel duidelijk waarom Michael zo veel kreeg. Hij had niet alleen groen haar, hij ging ook regelmatig tegen het populaire groepje in.

‘Hush, Justin is coming this way,’ siste de groenharge jongen tegen zijn vrienden. Justin was niet alleen lid van het populairste groepje, hij was ook de ergste pestkop en het vriendje van Charlotte. Dat was Ashton te weten gekomen door Michael, die bijna alles van het kleine meisje leek te weten.

‘Well hello there. How are you lads?’ vroeg Justin toen hij aan tafel was gaan zitten. De enige reactie die hij kreeg was een kleine “Fuck off” van de groenharige jongen naast hem.

‘What did you say?’ De jongen was duidelijk niet gediend van dit gedrag. Michael slikte even, maar keek zonder angst in de ogen van de kleinere jongen. Justin stond furieus op en het duurde niet lang voor het hele groepje achter hem stond. Na het populaire groepje, volgde de rest van de mensen met een tussenuur.

‘I told you to fuck off.’ Michael’s stem was helder en hard, zodat het voor iedereen te horen was. Misschien was het niet helemaal het goede voorbeeld, maar het interesseerde hem niet.

‘Michael hates Justin most of them all,’ informeerde Luke de nieuwe jongen. Luke was eigenlijk al de hele week degene die Ashton alles vertelde.

‘And who did you plan on taking with you to make me leave?’ vroeg Justin uitdagend. De jongen was witheet geworden van zijn woede. Zelfs toen zijn vriendin hem probeerde te kalmeren door haar hand op zijn schouder te leggen, leek hij niet uit zijn woedebel te knappen. Hij schudde de hand van zijn schouder en merkte de lichtelijk gekwetste blik van zijn vriendin niet op.

‘Justin is Charlotte’s boyfriend, but you already knew that.’

‘What are you whispering to your boyfriend, Hemmings?’ De lange blonde jongen schrok even op bij het horen van zijn achternaam en herhaalde de woorden van de jongen in zijn hoofd om ze te begrijpen. Toen de blik in de ogen van Justin wat dwingender werd, besloot Luke dat hij moest antwoorden.

‘He… He’s not my boyfriend,’ fluisterde hij zachtjes. Zo zachtjes dat Ashton het bijna niet kon horen, en hij stond nog wel naast de lang blonde jongen.

‘Yeah, sure,’ zei Justin, die het duidelijk had gehoord. ‘And so what? So what Justin? What if they’re gay, huh? What would be wrong with that? Besides, you’re more gay than they are.’ – ‘I’m gay?’ reageerde Justin met een sarcastisch lachje, ‘Well, may I introduce you to my girlfriend?’ vroeg hij met nadrukking op het woord “girl”.

‘Having a girlfriend doesn’t mean you’re not gay, it just means you don’t know it yet.’ Een klein geluidje ontsnapte van de lippen van het kleine meisje achter Justin. Het was een geluidje dat duidelijk een lach probeerde te verbergen, maar ze was er ontzettend slecht in. De jongen voor haar keek haar even verward aan, maar richtte zich toen weer boos op de groenharige jongen voor hem. Om zich tegen in te houden de jongen niet meteen te slaan, sloeg hij zijn arm om de middel van zijn vriendin. Zijn vingers drukten dwingend in haar zij waardoor haar gezicht even vertrok.

‘You’re hurting her,’ gromde Michael boos. Hoeveel het meisje hem ook had aangedaan, zij was en bleef een vrouw en daar moest je respect voor hebben. Elke vrouw verdient respect en hij haatte het dan ook om te zien als jongens hun vriendin slecht behandelde.

Ashton snapte dit echter niet en raakte lichtelijk gefrustreerd. In deze afgelopen week had hij al wel genoeg gezien. Het meisje was werkelijk waar verschrikkelijk voor hem. Hoe kon hij zich zorgen om haar maken? Hij kijkt dan ook verbaasd als de groenharige jongen een stapt naar voren doet om een gevecht uit te lokken. Dat is de eerste keer dat het meisje normaal tegen hem spreekt. Voor Ashton is dat alleen maar in deze week, maar voor Michael is dat voor het eerst in een heel lange tijd.

‘Michael, don’t.’ Het waren de enige woorden die haar mond hadden verlaten, maar het was genoeg van hem om te stoppen. Ze had al in jaren niet meer tegen hem gesproken zonder een vreselijk pijnlijke opmerking te maken. Het was ook de eerste keer in jaren dat ze hem in zijn ogen aankeek. Voor hem was het niet duidelijk wie van de twee het oogcontact altijd vermeed, maar het was duidelijk dat ze er nu allebei rustig van werden. Het meisje draait zich om, haar haar slaat in zijn gezicht, pakt de hand van haar vriendje en begint weg te lopen. De gebruinde jongen slaat een arm om zijn vriendin en drukt een kusje op haar haren.

Dat was wel weer genoeg spanning voor één lunchpauze.