02. Jaimy A. Wright

Daar had je het al. De mensen die je bekeurend aankeken omdat je iets anders bent dan de andere. Mensen die je vies bekeken omdat je een tatoeage had. Andere dan weer omdat je geblondeerd haar had. Of omdat je een aparte kledingstijl had en als dat nog niet genoeg was omdat je een eigen kijk hebt op de wereld. Omdat je durft op komen voor je mening. De maatschappij heeft de mensen zo in hokjes geduwd. De rijke, de arme, de freaks. Ik draaide met mijn ogen en deed mijn zak beter op mijn schouder. Ik wandelde naar de boekenwinkel waar ik vandaag mijn boek ging signeren. Er stond een hele lange rij en ik schrok een beetje. Ik liep naar de achteringang en belde aan. 'Wie is daar?' Vroeg een mannelijke stem. 'Ik ben het Jaimy.' Zei ik. 'Oké.' Hoorde ik hem mompelen en de deur open doen. Ik glimlachte vriendelijk naar de man. 'Je staat zelfs al in de krant.' Zei hij. Ik grinnikte. 'Geweldig.' Zuchtte ik en zette mijn tas tegen de tafel. Ik pakte nog snel een tas koffie en ging aan de tafel zitten. 'Klaar voor?' Vroeg de uitbaatster. 'Ja laat ze maar binnen.' Zei ik en zette een kleine glimlach op.

De deuren gingen open en er kwam een horde van mensen op me af. 'Hallo.' Zei ik tegen de eerste vrouw. 'Goedemiddag.' Zei ze terug en glimlachte. Ze gaf me mijn boek. 'Wat is je naam?' 'Nathalie.' Zei ze. Ik knikte. Start a revolution. love Jaimy x Ze keek me glimlachend aan. 'Bedankt, ik heb echt respect voor je.' Zei ze en verdween naar de kassa. Ik glimlachte naar de volgende meneer en zo ging het een hele dag.

Ik zuchtte opgelucht toen ik merkte dat de rij op zijn einde was gekomen. Ik stond recht en rekte me even uit. 'Bedankt Jaimy voor vandaag te komen.' Zei hij. 'Geen enkel probleem.' Zei ik en glimlachte nog kort. Ik verliet het gebouw en zuchtte opgelucht. 'Eindelijk buiten.' Mompelde ik en liep rustig verder. Ik vond het leuk maar het was zo vermoeiend. Ik begreep nooit hoe beroemdheden dat vol konden houden. Uren aan één stuk door blijven lachen en handtekeningen blijven uitdelen. Het bleef me een raadsel. Ach ja ik ben blij dat ik er eindelijk vanaf ben.

Ik wandelde naar het grote plein en keek eens rond. Daar stond hij dan mijn oudere broer Joshua Wright . Ik rende op hem af en grijnsde toen ik vlak voor hem stond. 'Hallo m'n broertje.' Zei ik blij en gaf hem een knuffel. 'Hey Jaimy.' Zei hij in mijn nek. 'Dus hoe was je handtekeningssessie?' 'Geweldig.' Ze ik en liet hem los. 'En nu eerlijk?' Ik begon te lachen, hij had me altijd onmiddellijk door. 'Bwa, in het begin ging het wel maar, na een halfuur was ik het beu.' Hij grinnikte. 'Jij moet altijd wat meer actie hebben eh.' Zei hij. 'Jup dat is het plan voor nu.' Mompelde ik. Ik pakte zijn rugzak af en deed die open. Ik haalde er een bord uit dat ik gisterenavond nog zat te maken. Ik deed hem rond m'n borst. Hij lachte en pakte er nog een bord uit maar deze keer met een stok aan vast zodat hij die kon vast houden. 'Zijn ze er?' Vroeg ik. 'Ja, we kunnen beginnen aan onze tocht naar het gemeentehuis.' Zei hij. Ik knikte. 'En de cameraman?' Vroeg ik nog snel. 'Staat allemaal klaar zusje.' Zei hij, ik knikte en begon te roepen. 'Save the nature!' Riep ik. De mensen keken me vreemd aan. Sommige pakte hun gsm en begonnen te filmen. Die dachten twee gestoorde mensen die wat beginnen roepen. Andere keken dan weer vol afschuw. Al snel hoorde ik niet meer mijn eigen stem maar een tiental andere hun stem. Ik draaide me om en grijnsde. We begonnen de tocht en al snel waren we met honderd. We stonden voor het gemeentehuis en betoogde verder. Totdat de politie ons allemaal tot de orde riep.

'Wie heeft de leiding?' Vroeg een struise man. 'Ik. Waarom ga je me opsluiten?' Vroeg ik spottend. De man zuchtte. 'Jij ben juffrouw Wright zeker?' Zei hij. 'Goed gokje.' Hij schudde zijn hoofd. 'Ik denk dat je je mening wel hebt laten horen, nu oprotten.' Gromde hij. Ik keek hem aan. 'Nou dat was niet zo vriendelijk hoor.' Zei ik en keek naar Joshua. Hij riep naar al de mensen dat ze mochten weg gaan. De menigte knikte en nam afscheid. Ze gingen allemaal weer hun eigen weg, maar op een dag gingen we weer samengevoegd door het lot om te betogen.

Hey there!
Hier is hoofdstuk twee. Omdat ik morgen naar mijn papa ga en pas zondag terug kan activeren.
Hope you guys like it
Lots of Love Femke