een jaar later.

Precies een jaar geleden was het. De dag waarop Tom Kaulitz voor het eerst een blauwtje gelopen had. De dag waarop voor het eerst een meisje zijn charmes kon weerstaan. De dag waarop hij besloot nooit meer seks te hebben. Nooit meer meisjes te hebben. En zeker nooit verliefd te worden. Dat laatste was onmogelijk. Yara was een obsessie geworden in het jaar. Hoe kon juist zij hem weerstaan. Hoe kon zij hem afwijzen en weglopen zonder ook maar een telefoonnummer achter te laten. Voor de buiten wereld hield hij zich groot, maar als hij voor de zoveelste nacht achtereen alleen in zijn bed lag dacht hij aan haar. Alleen aan haar. Hij kon het zich nog precies herinneren. Haar grote glimlach, haar felblauwe ogen en haar prachtige haar. Haar perfect gevormde lichaam en haar manier van praten. Normaal was Tom degene met het hoogste woord, maar Yara had hem op den duur het zwijgen opgelegd en wat dingen over zichzelf verteld. Ze was zeventien jaar geweest. Ze zou nu achttien zijn. Ze zat in het tweede jaar van haar studie. Dat zou nu haar derde moeten zijn. Ze woonde sinds drie maanden op zichzelf in Amsterdam. Dat zouden er nu vijftien moeten zijn. Ze had al twee jaar geen vriend. Dat zouden er absoluut drie moeten zijn. Vanavond hadden ze weer een concert. Toevallig in precies hetzelfde gebouw en op dezelfde tijd. Ze sliepen in hetzelfde hotel en de jongens hadden ook al besloten om weer naar dezelfde discotheek te gaan. Al enkele maanden keek Tom naar dit moment uit. Hij wist zeker dat hij haar weer zou zien. En nu zou hij zijn zin krijgen. Hij zou Yara krijgen.

Het hele optreden lang had Tom de zaal afgezocht, maar nergens had hij Yara kunnen ontdekken. Hij had een paar keer achter elkaar een verkeerde noot aangeslagen en terwijl zijn broertje gedaan had alsof hij gewoon even naast zijn grote broer kwam staan, had Tom een klap op zijn achterhoofd gekregen. Vanaf dat moment had hij zich enel nog op zijn gitaar geconcentreerd, wetend dat hij haar later die avond in de discotheek wel weer tegen zou komen. Zó groot was deze plaats immers ook niet. Het concert was verder goed verlopen en na de standaard douche waren ze per limousine naar de club vertrokken. Zijn benen trilden op en neer van opwinding. Hij had afgelopen jaar zoveel aan haar gedacht. Ze was geen moment uit zijn gedachten geweest en eindelijk zou hij haar weer zien. Een jaar lang wachten, zou eindelijk zijn vruchten afwerpen. Hij zou haar krijgen, net als alle andere meiden. Pas daarna zou hij zijn oude leven weer op kunnen pakken, zijn seksleven om precies te zijn. Ze waren inmiddels de discotheek binnen gegaan en Tom keek meteen om zich heen. Het was veel minder druk dan de vorige keer en ook de sfeer was minder uitgelaten. Ze gingen met zijn vieren aan de bar zitten. Zijn vier vrienden waren op de hoogte van zijn plan en hadden beloofd hem te helpen, maar het had weinig zin. Toen ze om vier uur 's nachts de bar als laatsten verlieten was er nergens een spoor van Yara te bekennen. De andere jongens besloten terug te gaan naar het hotel,maar Tom gaf niet op. Hij moest en zal Yara vinden. Hij begon iedere minuut zenuwachtiger te worden en pas om zes uur in de ochtend liep hij terug naar het hotel. Hij moest over een dik halfuur weer in de bus moest zitten. Op weg naar het volgende concert. Hij voelde zich terneergeslagen en verdrietig. Hij was er vanuit gegaan dat hij haar zou vinden. Met zijn hoofd gebogen liep hij door de straten, terwijl hij zich plotseling besefte dat hij geen idee had waar hij heen moest. Hij besloot rechtdoor te gaan en liep steeds verder de stad uit.

Hij liep nu door een klein steegje. Zijn nek haren stonden recht overeind en hij kon niet langer ontkennen dat hij verdwaald was. Zoekend keek hij om zich heen en sprong een gat in de lucht, toen hij gekreun verderop uit de straat hoorde. Er volgde wat gerommel en Tom deed geschrokken een paar stappen achteruit, maar ook snel weer vooruit toen hij haar hoofd met haar witblonde haar omhoog zag komen. Haar make-up zat over haar hele gezicht en haar eens zo gladde haren waren een puinhoop. Ze was vermagerd en ze stonk verschrikkelijk. Met grote ogen bekeken ze elkaar en na een lange stilte, fluisterden ze op precies hetzelfde moment elkaars naam. Hij streek met zijn handen over de wond die op haar linkerwang zat en ze keek beschaamd naar beneden. Even bleven ze zo zitten, maar al snel pakte Tom haar hand en trok haar omhoog. Ze wankelde op haar benen en leek niet in staat te zijn zelf te lopen en dus tilde hij haar op. Ze liepen door de stad alsof ze net getrouwd waren. Ze straalden, ook al hadden ze geen gepaste kleren aan en had Yara overal bloed zitten. Het was een perfect moment. Opnieuw wees zij hem de weg en opnieuw deed ze de deur van de kamer open. Voorzichtig legde hij haar op het bed neer en ging naast haar liggen. Terwijl hij de tranen die in haar ooghoeken verschenen waren, wegveegde besefte hij zich plotseling een belangrijk ding. Hij had haar in zijn bed gekregen, maar had niet eens de behoefte. Hij wilde haar vasthouden en troosten. Hij wilde haar vertellen hoeveel hij van haar hield. Ja jongens,

Tom Kaulitz was verliefd.

Reageer (3)

  • tubbietoost

    Dit was echt een schattig verhaaltje <3

    7 jaar geleden
  • Iskuane

    zo mooi geschreven!

    Ga je nog verder schrijven?

    (flower)

    9 jaar geleden
  • TomKBitch

    OMG oe schattIg!! Jzou hier tg nog vervolg op moetn schrijvn!! En op j andere ook (a)
    Haha xx

    9 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen