Hoofdstuk 5

Kleinkit verveelde zich. Opeens kreeg ze een idee, ze ging Moskit en Varenkit bezoeken. Ze had ze manen niet gezien, ze was nu bijna zes manen, en toen ongeveer twee. Vier manen zaten er tussen, hoe zou het nu met ze gaan? Maar een manier om dat uit te zoeken. Kleinkit sloop het kamp uit, via de weg die ze altijd nam, en niemand merkte het. De straffen die ze kreeg waren altijd wat milder, waardoor de andere kittens haar, "papa's lievelingetje" noemden. Ze was dus niet echt populair, en ging dus vaak alleen op pad. Kleinkit rende zo snel ze kon, ze mocht niet gezien worden, en haar zwart met witte vacht viel veel op in het donkere moerasland. Ze kwam bij de schuur. 'Moskit? Varenkit?' vroeg de kitten luid en duidelijk. Hopelijk zouden ze haar nog herkennen en niet vijandig reageren. Ze kreeg geen antwoord. Dus Kleinkit besloot naar binnen te gaan. De kitten duwde met veel moeite de schuurdeur open met haar snuitje. Het rook wat muffig, maar de verse geur van de andere twee kittens was duidelijk aanwezig. 'Ik ben het! Kleinkit!' riep ze. 'De allerbeste sluiper!' grapte ze daarna.