Hoofdstuk 2

Toen moskits straf voor bij was gingen hij, varenkit en eikbloem buiten zitten om van de zon te geniet. 'Hey varenkit ik ben een clankrijger' zij moskit en hij springt boven op zijn zusje. 'haha en ik ben een boze Vos' de twee kleintjes stoeien een tijdje met elkaar. 'hè moskit,varenkit sta eens op' zegt eikbloem. Moskit en varenkit merken meteen waarom hun moeder dat zo waarschuwend zij want nog geen vijf seconden later komt er een grote kater tevoorschijn. 'bloed wat doe jij hier?' vraagt eikbloem dreigend 'gewoon naar mijn kinderen kijken' antwoord bloed. De twee kittens rennen piepend naar hun moeder. ' hè niet ban zijn roept de kater ik ben jullie vader.' ' Wat maar waarom kennen we jou dan niet?' vragen varenkit en moskit in koor. 'omdat dat beter voor jullie was 'miauwd eikbloem zachtjes. ' hè waarom zou het beter zijn als ze niet eens weten wie ik ben ik van ze hoor' zegt bloed sarcastisch. Moskit en varenkit merken dat hun moeder wil dat ze even weggaan en gaan daarom de schuur in. 'weet jij wie dat is?' vraagt varenkit aan moskit 'nee.' een paar minuten horen ze allen het zachte gepraat van hun ouders en dan een doordringende gil. Snel rennen ze weer naar buiten en zien bloed bovenop eikbloem staan met zijn poot op haar keel. 'sluit je aan bij de bloedclan en je blijft leven' sist hij in haar oor. 'NOOIT!!' roept eikbloem. 'mama? Wat is er?' varenpoot loopt snikkend naar de twee worstelende katten toe en probeerd bloed te laten stoppen maar hij mept haar weg met een slag van zijn massieve poot. Ineens wordt moskit woedend een kwaadheid die ng nooit eerder heeft gevoeld stroomt door hem heen. Hij springt op bloed en probeerd hem van eikbloem af te halen maar natuurlijk was hij ondanks zijn woede ng steeds een kitten dus misschien iets moeizamer maat bloed ook hem weg. Ik geef je twee dagen om erover na te denken en hij rent weer weg.......