15

Na best lang gewinkeld te hebben heb ik eindelijk een jurkje gevonden. Normaal hou ik wel van wat stoerdere kleding en zo, maar omdat Steve best wel old school is heb ik besloten om iets schattigers te kopen. Niet dat ik wil dat Steve me ziet als iemand die ik niet ben, maar ik wil wel dat hij ziet dan ik ook een zachte kant heb, wat misschien lastig is om te zien na mijn vechtpartijtje in de sportschool en het bevechten van Bruce. Bij de kapper waren ze ook lang bezig met mijn haar. De kapser wilde perse mijn gigantische undercut weg werken, wat voor mij eigenlijk niet hoeft, maar nu het weer normaal zit ziet het er wel heel leuk uit. Als we thuis zijn hebben we nog best lang voordat Steve mij komt ophalen maar mama wilt al gaan beginnen aan de make-up dus laat ik haar maar.

Als ze helemaal klaar is en ik mezelf bekijk in de spiegel begin ik te glunderen, ik zie er echt super leuk uit! Maar mijn hele gezicht voelt zwaar aan van de make-up omdat ik een dik jaar amper nog iets daarvan gedragen heb. Toch bijt ik even door de zure appel heen omdat ik het zonde vind om het er weer meteen van af te halen, voordat de date officieel is begonnen. Als ik de jurk aan heb met simpele zwarte ballerina's wilt mama perse nog wat foto's maken. Op asgard had ik nooit kleding crisis of zo. Ik heb daar 4 outfits, mijn harnas vooral we moeten gaan vechten. Mijn pyjama, mijn alledaagse kleding en een net gewaad voor feestjes en dat soort dingen. In het begin moest ik hier echt heel erg aan wennen, maar nu merk ik dat ik totaal niet meer weet hoe kleding werkt en heb ik totaal geen gevoel meer voor mode. Ik heb geen idee welke schoenen leuk bij dit jurkje passen of wat voor sieraden ik hierbij kan dragen, dus laat ik dat maar. Lekker simpel. Mama neemt foto's door het hele appartement omdat ze vind dat ik er zo leuk uit zie. Zelfs als ik net uit de koelkast kom omdat ik al mega veel honger heb en Steve er pas over een uur is.

Hoe dichter bij het bij 7 uur is, hoe zenuwachtiger ik word. Vooral omdat ik me nu pas bedenk dat Steve misschien wel met de motor komt, en dan is mijn gehele look verpest. Met een jurkje kan ik niet bij hem achterop de motor zitten dus moet ik iets anders aan doen en door de helm zal mijn hel haar in de war gebracht worden. Als de bel eindelijk gaat om pressies 7 uur spring ik op terwijl mama even een klein gilletje van opwinding laat horen. Ik neem nog even afscheid van haar en ga dan snel naar onder. Ik ben te zenuwachtig om op de lift te wachten dus storm ik via het trappenhuis naar onder. Als ik door de glazen voordeur van het gebouw kijk zie ik Steve al staan. Hij ziet er mega leuk uit. Hij heeft een simpele licht blauwe blouse aan die zijn spieren mooi accentueert, een simpele jeans, zijn lederen bruine jas en simpele schoenen. Ik heb me voorgenomen om er vanavond helemaal voor te gaan. Om mezelf niet meer bang te maken met mijn eigen gedachtes of hij mij wel of niet leuk vind. Als hij mij niet leuk zou vinden zou hij me nooit mee uit vragen, maar misschien bedoelt hij het wel gewoon als vrienden! Nee! Ik ga mezelf niet gek maken door het eindeloze gemaal en dingen te over analyseren.
"hej." Zeg ik terwijl de glimlach niet van mijn gezicht af te krijgen is.
"hej." Zegt hij terwijl we elkaar even een vreemde knuffel geven. Waarom kunnen we niet normaal doen met elkaar in dit soort omgevingen? Nog geen week geleden hingen we samen in de lucht en nu weten we niet eens hoe we elkaar een knuffel moeten geven?
"zullen we?" Vraagt hij dan verlegen. Als ik achter hem kijk zie ik een super mooie ouderwetse auto staan.
"is die van jou?" Vraag ik ongelovig.
"haha, ja. De zelfde auto als mijn ouders hadden." Zegt Steve terwijl hij de deur voor me open houd.

"Waar gaan we naartoe?" Vraag ik zodra we weg rijden.
"naar the royal goose."
"wow, echt? Is dat niet heel duur?"
"haha, S.H.I.E.L.D. betaald goed."
"echt? hmm, jammer dat ik daar op Asgard niet zo veel aan heb!" Lach ik.

Als we aankomen bij het restaurant word de deur meteen open gedaan door een portier. Ik stap een beetje aarzelend uit maar voor ik verder kan lopen staat Steve al naast me. Hij pakt mijn hand vast en vouwt die om zijn arm heen terwijl hij me zachtjes mee trekt naar binnen. Daar keringen we een tafel aangewezen in een hoek van het restaurant waar het rustig is. Meteen krijgen we een fles wijn aangeboden. Iedereen had Steve natuurlijk meteen herkent. Even komen er wat mensen naar ons toe die Steve voorzichtig voor een handtekening vragen, maar eer het voorgerecht er aan komt worden we met rust gelaten. Ik ben wel blij dat iedereen mij links laat liggen. Het eten is klassiek maar heel lekker.
"Dit is zo veel beter dan op Asgard he, daar eten ze alles gekookt, of rouw!" Lach ik terwijl het vlees haast weg smelt op mijn tong zo mals is het.
"haha, ja. Zo was het ook in de jaren 40 van de vorige eeuw." Lacht Steve.