Hoofdstuk 1

'Hè moskit zullen we zometeen op muizen gaan jagen in de schuur?.' het was drie maanden geleden dat eikbloem hier gekomen was om te bevallen 'ja leuk' Zei Moskit. Zijn tweelingzus Varenkit zat naast hun moeder die rustig sliep. 'zullen we maar naar boven gaan anders storen we mama?' zei varenkit dus liepen ze samen naar boven om daar te "jagen" eigenlijk konden ze het nog niet zo goed maar ze konden soms wel samen een muis te pakken krijgen. Moskit snoof hè Varenkit hoor jij ook die onbekende katten stemmen? ' Ja kom eens' ze liepen samen naar het raam van de schuur beneden liepen twee katten. De ene was een donkere kater die ongeveer 9 manen moest zijn en de ander was een grote en gespierde kater met een heel lichtbruin en zwart gestreepte vacht. 'Bloedster en donkerpoot' moskit en Varenkit schrokken zich een ongeluk ze hadden niet beseft dat hun moeder achter ze was komen staan. 'zijn het de boskatten die jou hebben geholpen mama?' vroeg Varenkit. 'ja twee ervan kijk die grote is bloedster de leider van de schaduwclan en die ander is donkerpoot een leerling van de schaduwclan.' Varenkit en moskit wisten al dat er vier clans in het bos woonden zei geloofden zelf ook in de sterrenclan de Clan in de hemel. 'ze zijn op weg naar de maansteen' zei eikbloem.'Jullie kunnen nu beter wat gaan slapen jullie hebben je rust goed nodig. 'maar mama we zijn niet moe' loog moskit en hij onderdrukte de gigantische geeuw die opkwam. 'ja mam we zijn al groot' zei varenpoot. Het antwoord hadden ze al verwacht: 'Nee jullie gaan gewoon slapen.' Varenkit gehoorzaamde en ging naar beneden om te gaan liggen maar moskit wilde eigenlijk naar bloedster en donkerpoot toe dus hij rende snel naar benedenen naar buiten. 'nee moskit kom terug!' maar moskit was al bijna bij bloedster en donkerpoot maar op dat moment kwam er een monster voorbij op het donderpad in de buurt. Moskit schrok heel erg en rende weer naar binnen en de twee boskatten renden snel verder. Jammer dacht moskit eikbloem kwam boos naar hem toe 'dat wordt een fikse straf' de straf was dat hij een halve maan niet naar buiten mocht. De volgende dag werdt moskit wakker met een verdrietig gevoel in zijn met bruine vacht bedekte buik. Een halve maan niet naar buten dat was helemaal niet leuk want hij hield van de zon en de planten. 'moskit het is je eigen schuld' zei eikbloem 'weet ik wel maar het is uiten zo fijn en ik ga over een paar manen naar de schaduwclan dan kan k ze toch beter alvast kennen'.