Hoofdstuk 3

Na een lange stilte antwoorde ik ja, ik wil een jageres woorden. Wat moet ik doen? vroeg ik. Deze woorden herhalen antwoorde Laura. Ik zweer trouw te zijn aan de godin Artemis. Ik zie af van mannelijk gezelschap, aanvaard de eeuwigdurende maagdelijkheid en sluit me aan bij de jacht. Ik herhaalde de woorden. Is dit het, vroeg ik. Ja antwoorde Sam. Als vrouwe Artemis je gelofte aanvaard is ze bindend. Artemis knikte. Ik aanvaard haar. Sam en Laura glimlachte breed. Ik vroeg meteen wat de politie zou denken als ze op mijn oude school aankwamen, en of ze me als moordenaar zouden zien. Maar Artemis bracht me tot rust. Ze zei dat de politie dacht dat het waarschijnlijk een ongeluk met beeldhouden was geweest, en dat ik er niks mee te maken had. Dat was een opluchting. Sam besloot me rond te leiden door het kampement. Ze vertelde dat dit in twee minuten opgezet of afgebroken kan worden. Ik dacht meteen, dat wil ik zien. Ook zei ze dat we morgenochtend al zouden vertrekken om verder te gaan. Maar ik hoefde me geen zorgen te maken, er was niks aan de hand, en er kan ook niks gebeuren. Ik werd ingedeeld in een tent bij Sam, en ging al vroeg slapen. De volgende ochtend waren de anderen al lang en breed wakker, terwijl ik net uit mijn slaapzak kwam. Naast mijn bed lagen kleren die de andere meisjes ook droegen: een zwarte legging, een felgekleurd T-shirt, en een paars vest. Terwijl ik me omklede en mijn haar deed (alle meisjes droegen hun haar in een vlecht, dus ik dacht dat dat hoorde), kwam Sam binnen. Ze gaf me wat te eten en vertelde wat vandaag de bedoeling was. Om stipt acht uur (was het nog zo vroeg?) zouden we inpakken en vertrekken naar Rome, want daar waren de zussen van Medusa actief. Ik dacht na en wist dat ik die ze ergens van kende. De zussen van Medusa? De gorgonen natuurlijk. Maar die zou toch al lang dood moeten zijn? Meteen vroeg ik het aan Sam. Ze antwoorde dat als een monster dood ging, deze dan niet voor altijd dood ging maar slechts voor een tijdje soms een paar jaar, soms voor een paar maanden. Dus moest er iedere keer weer op gejaagd worden. Terwijl ik rustig mijn brood op at, dacht ik na over wat Sam alle me had verteld. Monsters blijven niet voor eeuwig dood, handig. Maar dat maakte me niet zo veel uit. Ik ging naar Rome, de stad van mijn dromen. Ik had er zoveel over gehoord en gelezen en wilde er al jaren heen. Ik dacht na over de gorgonen, wat hadden die nou in Rome te zoeken? Maar ja dat had ik net zo goed kunnen vragen over Medusa, wat die op mijn school deed. Misschien waren er in Rome ook halfgoden. Ik wilde net gaan vragen of er een mogelijkheid was om het forum te bezoeken toen Laura binnen kwam rennen. We gaan niet naar Rome. Problemen, grote problemen, Artemis is weggeroepen en ik heb de leiding. Wat is er aan de hand vroeg ik. Een ruzie. Een enorme ruzie tussen Zeus en Poseidon tegen Hades.