Hoofdstuk 2

De meisjes waren van verschillenden leeftijden. De jongste een jaar of tien, de oudste een jaar of veertien. Waar ben ik, vroeg ik. Laura antwoorde: je bent bij de jageressen van Artemis. De jageressen van wie vroeg ik. van Artemis natuurlijk. Laat mij maar riep een meisje dat niet ouder dan twaalf kon zijn. Hoi, ik ben Artemis. Echt! Ik riep zo hard, dat ze me in Tokio nog gehoord zouden hebben. Maar het meisje antwoorde rustig: Ja, ik ben Artemis. Ik vroeg me af waarom een godin eruit zag als een meisje van twaalf, maar ze leek mijn gedachten te kunnen raden. Ze zei dat ze er zo uit zag omdat dat de gemiddelde leeftijd van haar jageressen, en alle meisjes voor wie zij beschermvrouw was. Ik zat bomvol met vragen, maar besloot met het belangrijkste te beginnen. Namelijk klopte hetgene wat Medusa mij had verteld over mijn vader. Ja antwoorde ze. Je hebt helaas de pech dat je de dochter van mijn roekeloze tweelingbroer: Apollo. Oké, dat was duidelijk. Nu mijn tweede vraag: Ziet iedereen dit kampement? Meteen antwoorde Sam nee. Ze vertelde over de mist, een of ander iets dat er voor zorgt dat stervelingen, hun benaming voor normale mensen, dat er voor zorgt dat stervelingen geen monsters of andere mythologische dingen kunnen zien. Laura begon te praten over de jageressen en over hun doen. Ze waren dienstmaagden van de godin Artemis, en jagen samen met de godin op monsters die de sterfelijke wereld onveilig maakte. Ze keken me alle vier aan, en pas nu drong het tot me door wat de bedoeling van dit al was, waarom ze mijn school waren binnen gekomen en me hadden gered van Medusa. Ze wilden dat ik van hun zou worden, een jageres. Het hoeft niet hoor. Ik schrok, de godin had weer mijn gedachten gelezen, dat moest echt stoppen. je wordt dan onsterfelijk en je hebt vriendinnen, voor altijd, die je niet in de steek zouden laten. Hoe oud zijn jullie dan wel niet vroeg ik aan Laura en Sam. Laura was inderdaad de oudste van de twee met 1500 jaar oud. Sam zij dat ze nog een nieuweling was met haar 100 jaar. Zijn jullie echt onsterfelijk vroeg ik. Ja, behalve als we onze eed verbreken of in de strijd sterven. Eed? welke eed vroeg ik meteen. Artemis vertelde over de eed van haar jageressen. Ze moesten zweren dat ze trouw zouden zijn aan haar, en dat ze jongens moeten afzweren. En als ze zich hier niet meer aan houden, dat ze dan niet meer onsterfelijk zouden zijn. Jongens afzweren lijkt mij nog niet moeilijk, door al die jaren dat ik gepest ben, een vriendinnengroep voor de rest van mijn leven? Geweldig. Maar toch ik zou niet meer naar school kunnen. Oké, dat is niet het ergste. Ik zou dan toch meteen aangehouden worden voor moord op een hele klas. Niet een succes. Maar mijn ouders en mijn zussen, zou ik die dan nog wel kunnen zien. Wacht. Mijn ouders, die hadden tegen mij gelogen. Gelogen over mijn ware vader, maar het zijn nog steeds mijn ouders. Ik zette de ups en downs langs elkaar. En bedacht me. Ja, het leek me wel wat. Eigenlijk wel geweldig, een oplossing in mijn leven.