The guy

De stem, die ik wilde horen, die ik geloofde te horen. Maar ik zou me vast wel weer verbeelden, ik draai me gezicht om, zodat hij niet meer op de deur gedrukt staat. Ik zucht, ik ben een gek mens, echt waar, nu weet ik het zeker. Als ik verbeeld dat mensen dingen zeggen.. Misschien is dit allemaal een droom, alles met Taylor, want hij was of is mijn favo celeb. Ik trap zuchtend tegen de muur en tegen mijn bed. Iemand klopt op de deur, weer een verbeelding. Ik zucht en reageer er niet meer op. De deur gaat open, mijn ogen plakken er nog steeds op, ook al denk ik toch echt dat ik net mijn hoofd om gedraaid heb. Eerst zie ik zijn zwarte mooie haren, die helemaal in de war zitten, zijn schoenen, en dan zijn beeldige gezicht, met het kuiltje in zijn kin. Waar ik helemaal leip van ben. Hij loopt naar mijn bed, tranen springen in mijn ogen, waarom is een raadsel
'Ta' probeer ik, hij gaat naast me liggen,
'Sorry, ik wil niet boos op je zijn echt niet. En ik wil niet dat je zo huilt om mij' zegt hij als de tranen over mijn wangen lopen, van geluk, van verdriet, en van haat. Ik wend mijn hoofd weg als hij zijn hand uit steekt om mijn tranen weg te vegen. Hij gaat rechtop zitten,
'Ik zal gaan' zijn zijn woorden. Ik wil schreeuwen, schreeuwen dat hij moet blijven, dat hij me vast moet houden, en nooit meer los laat, voor eeuwig, en me zoenen, totdat mijn lippen versleten zijn, en knuffelen totdat mijn armen erbij neer vallen, en met me lachen, totdat onze lachspieren het niet meer doet. Maar hij staat op, en hij loopt de kamer uit. Ik barst weer in huilen uit, wat ik helemaal niet wil, weer tranen om hem, mijn laatste tranen! Ik staar naar de deur, wachtend totdat hij weer open gaat en er weer en knappe jongen staat, maar hij gaat niet meer open. En ik huil mezelf in slaap.

Taylor POV:
Met trillende handen druk ik op de bel. Haar moeder doet open,
'Heej!' zegt ze warm en hartelijk, ik glimlach en ze wenkt me naar binnen.
'Ik wist dat je zou komen' zegt ze met een grote glimlach op haar gezicht.
'Ik denk dat ze jouw ook erg mist, wil je thee?'
'Eh, nee, waar is ze?' vraag ik,
'Boven, ze is nog wakker' ik knik en loop voorzichtig naar boven. Ik klop op de deur en wacht even, ik hoor niets, voorzichtig doe ik de deur open.
'Ta' stamelt ze uit als ik eenmaal in haar kamer sta en voorzichtig naar haar bed toe loop. Ik glimlach en ga naast haar liggen, vriendschappelijk en vol met troost.
'Sorry, ik wil niet boos op je zijn echt niet. En ik wil niet dat je zo huilt om mij' de tranen stromen over haar wangen, waarom weet ik niet. Had ik iets verkeerd gezegd? Mijn hand gaat naar haar hoofd om haar tranen weg te vegen, maar ze draait haar hoofd om. Ik ga zitten,
'Ik zal gaan' zeg ik, dat is tenslotte wat ze wilt, anders had ze niet zo gedaan. Ik zucht, dit is dan dus het einde van onze "vriendschap" of hoe je het ook mag noemen. Ze snikt weer en dan loop ik zonder om te kijken naar beneden. Amanda weet natuurlijk wat er gebeurd is,
'Ze komt er over heen, kom ga zitten en neem wat thee' ze kijkt me vriendelijk aan, ik schudt mijn hoofd. Maar zij denkt daar waarschijnlijk anders over want ze schenkt al thee in ze zet de thee op tafel neer en gaat er tegen over zitten. Ik zie Demi stiekem gluren. Ik grijns naar haar.
'Serena kan soms, eh, heel raar doen' begint Amanda, ik ga zitten en kijk uit het raam, ik heb geen zin in dit soort praatjes.
'Ik moet gaan' lieg ik, ze schudt haar hoofd
'Als je weg wilt moet je dat doen, ik heb je niet gedwongen dit te doen' zegt ze, wat waar is. Ze zette alleen een kop thee neer, en ik ging zelf zitten. Ik zucht, ze is slim.
'Wat wilt u zeggen?' zeg ik beleefd maar bot, ik kom hier toch nooit meer, ik zucht, ze heeft me door, die vrouw kan gedachten lezen of wat dan ook.
'Als je weg gaat, wil je dat dan even zeggen tegen Serena?' zegt ze beleefd, ik zucht, ik zou nooit weg bij haar kunnen gaan, maar zij. Het is niet wederzijds. Zeg ik in mijn gedachten, bang om het uit te spreken.
'Taylor, hoe lang blijf je?' vraagt ze, ik haal mijn schouders op.
'Een week, twee weken' zeg ik, ze glimlacht, ik gaap.
'Ga maar slapen' zegt ze ineens, volgens mij weet ze wat ze weten wilde. Ik drink mijn glas thee op en loop naar huis.