Proloog

Ze rende. Ze rende zo hard dat ze nauwelijks nog door had hoe snel haar voeten zich voortbewogen. Ze wist niet waar ze heen ging. Ze wist alleen maar dat ze hier weg moest gaan. Hier ver vandaan. Ze keek niet achterom om te zien of er nog iemand achter haar aan zat. Haar ademhaling bleef zich versnellen, de adrenaline gierde door haar lijf en ze begon te lachen. Ze zouden haar niet meer tegen kunnen houden. Vanaf het moment dat ze de poort uit was hadden zij het al verloren. Ze waren hier niet op voorbereid. Ze hadden nooit gedacht dat ze dit van plan was om te doen, ondanks alle speculaties. En juist daarom had ze haar kans gegrepen. Het maakte haar niet uit wat ze zouden vinden, wat ze zouden zeggen. Het enige wat er nu toe deed was zij. Ze was vrij.