Voor het onweer

'S ochtends had ze samen met Sanne een paardenspel, mario kart en wii sport op de wii gedaan. Sanne is erg sportief en Roos kon bijna niet van haar winnen. Pas toen ze gingen lunchen werd Lorena wakker. Ze hebben in de tuin op de veranda broodjes gegeten die oma Bettie bij de bakker had gehaald, terwijl meneer de Waard en Jeffrey aan de vaatwasser sleutelden. Na het lunchen gingen ze zwemmen. Lorena en Sanne konden gewoon niet geloven dat Roos nu een eigen zwembad heeft. "Ik wil hier ook wonen Roos," had Lorena gezegd. "Een eigen zwembad in een huisje in het bos op vijf minuten lopen van een heel rustig strand vandaan." Roos had gelachen. Na het zwemmen hadden ze met een heleboel testjes en een ijsje in de hangmat in de tuin gezeten, terwijl Bettie een tijdschrift las op de veranda, Jeffrey nog even met zijn werk moest regelen dat hij maandag vrij was, en meneer de Waard naar Bella toe ging om haar te verzorgen en James zijn lang verwachte rijles te geven.
Roos had haar ijsje als eerste op. Het was drie uur. Bezoekuur in het gekkenhuis. Ze moest zo snel mogelijk er naartoe. "Uh meiden," begon ze aarzelend, niet wetend wat voor smoesje ze moest verzinnen. "Vinden jullie het erg als ik even naar Sunshine Valley toe ga en een beetje met Bella ga knuffelen? Ik denk niet dat ik nog de tijd krijg om eventjes alleen met haar te zijn. Ik heb haar gewoon zo lang niet gezien..." De leugen kwam zo snel dat Roos zichzelf ermee verraste. Ze wachtte af of haar vriendinnen haar zouden geloven. Ze durfde ze niet aan te kijken. Liegen tegen haar bff's voelde niet zo fijn. Ook al was het voor een 'goed doel'.
Tot haar verbazing geloofden haar vriendinnen haar en knikten ze.
"We snappen het Roos," zei Lorena, die haar met een medelijdende glimlach aankeek. "Je hebt haar inderdaad lang niet gezien. Je kunt ook niet zomaar even overvliegen om met Bella te knuffelen." Sanne knikte ook.
Roos keek haar vriendinnen ontzettend dankbaar aan. "Ik ben zo snel mogelijk terug!" beloofde ze.
"Hoeft niet. Neem je tijd," zei Sanne vriendelijk.
Roos vroeg geen toestemming aan haar vader. Die was nu in zijn werkkamer druk aan het telefoneren. Roos trok haar jas aan en verwisselde haar slippers voor gympen. Het was lente, maar het regende heel veel. Niet gebruikelijk voor Dorset, het plaatsje, maar wel voor Engeland. Roos aarzelde of ze haar korte brok moest verwisselen voor een lange. Er was storm voorspeld. Hevige windstoten en onweer. In Dorset hier was het tot nu toe wel meegevallen, behalve de wind dan. Het onweer is vooral aan de kust en op zee. Door de hevige bootritten die gisterenmiddag plaats hadden gevonden, had de gemeente besloten, in verband met het naderende onweer en nóg slechter weer, de rest van het weekend alleen de boten die echt persé weg moesten te laten gaan. De rest zo veel mogelijk laten wachten tot na het weekend.
Roos keek naar de lucht. Tot nu toe was het redelijk zonnig geweest met een temperatuur tussen de tien en vijftien graden. Redelijk te doen. Maar het onweer naderde de havens van Dorset. Het gekkenhuis was een half uur fietsen van de haven vandaan...
Even aarzelde Roos nog. Nee! Onzin. Voor de storm is ze alang weer terug.