Hs 23 - Een nieuwe ontmoeting

(door Lynn)
Ik loop geïrriteerd door de gangen. Die jongens zijn echt allemaal hetzelfde! Waarom kunnen ze het niet een keer menen wanneer ze zeggen dat ze van je houden? Ik denk aan daarnet. Shailene flirtte gewoon met Chanyeol waar iedereen bij was! En hij ging er in mee! Hij ging er verdorie in mee! Ik stamp met mijn voeten hard op de grond, wat me wel wat oplucht en blijf dan even stilstaan. Wat ben ik aan het doen? Chanyeol is een idioot. Maar daar kan ik toch niets aan doen? Ik ga naar de keuken en zet koffie. Marie, de kokkin vindt dat we hier altijd heen mogen komen om wat eten te halen. Ik neem mijn koffie mee en vraag me af waar ik heen moet. Ik ben net kwaad uit het klaslokaal gelopen omdat ik boos was op Shailene en Chanyeol. Ik bedenk dat ik Inge mis. Normaal zou zij nu degene zijn die me achterna loopt en zegt dat ik me er niks van aan moet trekken en dat de wereld mooi is. Ik hoop zo dat ze er weer bovenop komt. Zonder haar is het voor mij zo moeilijk om hier de lessen te volgen. Ik heb iemand nodig om mee te roddelen, om samen huiswerk mee te maken en tegen te zeuren als ik ergens mee zit. Ik kijk op mijn uurwerk, de les is pas binnen 25 minuten gedaan. Op dit moment zal Leslie wel niet bij Inge zijn, hij is zo toegewijd. Ik ga naar de hal en loop de twee trappen op, tot bij het ziekenkamertje, waar Inge nog steeds in coma ligt. Ik klop op de houten deur, ook al weet ik dat er niemand "Binnen", zal roepen. Ik ga het lokaaltje binnen en zie mijn beste vriendin doodstil op het bedje liggen.
"Hey Inge", zeg ik en ik begin te vertellen, over Chanyeol, en over Shailene en Sasha en gewoon over alles wat me dwars zit.

(Door Sasha)
Ik stap het klaslokaal magie uit. Ik ben dol op het vak magie, maar hier heb ik het gevoel dat er iets mist. Die leraar, ik ben zijn naam al weer vergeten -was het Genens?- doet het best goed, maar vroeger zat ik op de National Magic Academy en daar werkten we heel anders. Het was er professioneler, niet dat ik dat nodig heb, maar ik kan het niet uitleggen. Onze leerkracht magie toen, was ooit mijn nonkel, die ik al mijn hele leven kende. Hij was heel gepassioneerd en magie was alles voor hem en dat is wat ik in deze lessen mis. Ik mis het vuur van iemand die heel veel houdt van magie, net als ik. Die leraar vindt zijn job duidelijk wel leuk, maar het is niet zoals mijn nonkel het deed. Maar dat is niet de reden waarom ik het lokaal heb verlaten. Ik ben gestuurd om Lynn, die opeens wegliep, terug te halen. Ik snap wel waarom ze wegging. Chanyeol is haar vriendje. Mijn zus is hier net en ze flirt nu al met alle jongens, ik weet ook niet waarom Shailene dat altijd doet, maar het is nu eenmaal zo. Dat is wat Shailene doet. Ik ga op zoek naar Lynn. Ik weet niet waar te kijken, maar ik besluit de trap eens op te gaan. Op de gang bots ik tegen iemand aan. "Sorry", zeg ik snel en ik kijk op. De persoon waartegen ik opliep is een jongen van een jaar of twintig met felle bruine ogen die me nieuwsgierig aanstaren en een wit shirt aan. "Nee, mijn fout, ik keek niet uit", antwoord de jongen en hij gaat staan en heeft me een hand om me recht te trekken. "Bedankt", zeg ik, wanneer ik rechtsta ,"Sorry, van net, maar dit is mijn eerste dag op deze school en ik moet iemand gaan zoeken en ik heb geen idee waar en ik ken niks van dit gebouw!" Ik lach schaapachtig. Hij lacht ook ,"Ik zat hier ook op school, ik kan je wel helpen als je wilt." "Ja, bedankt!", roep ik uit. Hij kijkt me grijnzend aan. "Wat kom je hier doen?", vraag ik, maar ik bedenk me snel ,"Sorry, ik wil niet onbeleefd zijn, maar ik bedoel, je zàt hier, nu dus niet meer..." Waarom klink ik zo stom? Wat zal hij nu wel van me denken? Dat ik een kind van vijf ben? Wat? Sasha, waarom kan het je iets schelen wat deze persoon van je denkt? Hij lacht ,"Ik heb net gesolliciteerd voor een job als magieleerkracht hier. Ik weet niet of ik echt werk zal krijgen hier, maar ik hoop het wel, ik heb hier de mooiste jaren van mijn leven beleefd, en bovendien ben ik op het moment werkloos dus wat geld zou best aangenaam zijn." Ik grijns even ,"Ik hoop voor je dat je een job krijgt. Woon je alleen?" "Ja, ik wilde niet meer afhankelijk zijn van mijn familie, ik heb niet echt een bijzonder goede band met hen, we hebben steeds andere opvattingen over alles. Ze wouden niet dat ik magie ging studeren. Volgens mijn vader zit daar geen toekomst in." "Ik snap precies wat je bedoelt!", zeg ik verrast ,"Mijn zus en ik acteren maar elk om een andere reden. Ik doe het omdat acteren is wat ik doe, en ik er dol op ben, na dingen met magie doen, is acteren mijn favoriete bezigheid, maar Shailene, mijn zus, acteert omdat ze daar beroemd van wordt en omdat de jongens dan naar haar omkijken en omdat iedereen dan dol op haar is, wat mijn ouders, die beiden dansen, absoluut begrijpen. Ze snappen niet dat ik gewoon wil acteren, ongeacht hoeveel ik verdien of hoeveel handtekeningen ik dan kan uitdelen. Enkel mijn nonkel begreep me, hij was magieleerkracht, maar hij is vorig jaar overleden. Ik heb het er zo moeilijk mee gehad." "Dat snap ik", antwoordt hij ,"Toen ik nog hier op school zat, had ik een beste vriend, Jordan, die kanker had. Ik dacht altijd dat hij volledig genezen was, maar blijkbaar ben je pas vrij van kanker als je vijf jaar geen enkel teken van de ziekte meer hebt gehad. En bij hem ontdekten ze dus terug kanker en hij stierf enkele maanden later. Ik was er enorm door aangedaan. Ik dacht altijd dat Jordan de enige persoon op de aarde was, die mij volledig kon begrijpen." Er zit een melancholische blik in zijn ogen. "Dat spijt me voor je", antwoord ik, omdat ik niet weet wat anders te zeggen. Hij glimlacht ,"Wij blijven maar ons maar voortdurend tegen elkaar verontschuldigen. Ik ben trouwens Logan." "Sasha", antwoord ik en ik glimlach ook. "Sash? Wat doe jij nu hier?", klinkt opeens een stem naast me. Ik kijk op en zie Lynn naast me zien. "Hee, ik kwam je zoeken, het spijt me echt wat Shailene deed, je weet hoe ze is, ze wil steeds opvallen." "Jij kan er niet aan doen", antwoordt Lynn. Ik knik, want dat is waar. "Kom, het is nu echt niet meer de moeite om naar de les terug te gaan", zegt Lynn en ze trekt me aan mijn arm weg, weg van Logan. "Hee, doei acteer-meisje, was leuk met je gesproken te hebben, misschien zie ik je ooit nog eens!" Ik kijk om naar hem en glimlach. "Ja, wie weet..."
"Waar gaan we heen?", vraag ik aan Lynn, die me nog steeds voorttrekt. "Wij gaan naar het strand", zegt Lynn beslist. "Is er een strand in de buurt? Dat wist ik helemaal niet!" "Velen weten dat niet, nochtans is het echt om de hoek!" Ik laat me leiden door Lynn, die de weg weet. En ze krijgt gelijk. Er is echt een strand, niet ver van de school. "Kom op!", schreeuwt Lynn en ze duwt me het water van de zee in. Ik duw haar volledig onder waardoor ze kletsnat wordt. Lachend komt ze weer boven gesparteld. Ik denk dat ik hier al een vriendin heb... Maar ondanks dat ik heel blij ben om met Lynn te dollen, zijn mijn gedachten toch heem ergens anders...