The police.

Gill pov

Mijn mond viel open en ik trok grote ogen. Wat was hier gebeurd? Arme Tumnus. In het echt was het nog erger dan in de film. Er was geklauwd op de schilderijen, alle boeken uit hun rekken, alles wat breekbaar was, was kapot en de tafels en stoelen lagen op de grond. Ik kon niets anders doen dan Lucy geruststellen en te troosten terwijl ik zelf een grote brok in mijn keel kreeg. 'W.. wie zou er nou zoiets doen?'vroeg ze trillerig en keek ons allemaal met tranen in de ogen aan. Bill wist niet wat te zeggen en Susan knuffelde haar kleine zusje. Peter keek gedeinsd rond en hij en ik zagen het. Een gelige brief van perkament was door middel van een pijl vastgemaakt aan een van de houten muren. Hij trok de brief er voorzichtig af en las voor:'De faun Tumnus word verdacht van hoogverraad tegen Hare Keizerlijke Hoogheid Majesteit Jadis, koningin van Narnia, wegens het bijstaan van haar vijand, de mens. Getekend: Maugrim, commandant van de geheime politie.' Hij liet de brief zien en er was een zwarte wolvenpoot op gedrukt. 'Zo geheim is die politie dan niet,'merkte Edmund op en Peter rolde met zijn ogen. 'Oké, nu moeten we echt terug,'zei Susan met bange ogen en keek naar Peter, bezorgd. 'En meneer Tumnus dan?'vroeg Lucy angstig. 'Als contact met een mens strafbaar is, kunnen we niets meer doen!' 'Je snapt het niet, heh!'riep Lucy die weleens kwaad kon worden op haar zus,'Ik ben die mens! Ze weet dat hij me geholpen heeft!''We gaan naar de politie,'probeerde Peter haar tot bedaren te brengen. En opeens keek hij naar mij, alsof ik iets ging zeggen. Maar mijn keel was te droog. En ik werd bang. Zou hij echt denken..? 'Dit ìs de politie!'zei Susan tegenwerkend. 'Wees niet bang, Luus. We bedenken wel iets.'zei Peter tegen haar en nam haar schouder vast. 'Ja,'zei ik dan opeens,'Je broer heeft gelijk.' Plots draaide Susan zich ijzig om. 'En waarom dan jullie twee mee? Wat denken jullie wel?! Jullie gaan opeens mee en dan kus jij mijn broer!''Susan!'siste Peter,'Ze zitten in hetzelfde schuitje! Ze zijn hier ook maar terechtgekomen als mens en dat zoenen was een ongeluk, toch?' Hij keek naar mij. Maar eerder met een blik dat hij hoopte dat het niet zo was. 'Ja,'zei ik,'Ik.. was verward omdat ik hier terecht was gekomen en dan lijkt je broer wat op mijn vriendje, daar kan ik toch niets aan doen?' Bill gniffelde. 'En het kan zijn dat haar vriendje en mijn vriendinnetje vastzitten bij die Jadis.'deed hij er snel een schepje bovenop. 'Oké dan,'zei ze overwonnen en knikte. 'Maar waarom zouden we die Tumnus helpen?'vroeg Edmund verward,'Ik bedoel. Hij is een misdadiger.' Al meteen kreeg hij een vieze blik van Lucy toegeslingerd. Peter zuchtte. Een vogeltje tjilpte. 'Psst.' We draaiden ons allemaal om, verbaasd. 'Zei die vogel nou 'psst' tegen ons?' Snel gingen we naar buiten maar het vloog weg. Het was een roodborstje. Er kraakte iets, net als een paar voetstappen in de dikke sneeuw en zei terug 'Psst.' Ik werd geweldig bang en de adrenaline begon in mijn hele lichaam te stromen. Susan greep Peter vast en Lucy Susan. Eonder ik het wist, greep ik Bill vast. Later zou ik het zeker niet geloven en zowaar kotsen maar ik was te bang om het te beseffen. Veel te bang. Het gekraak en geritsel werd harder en ik probeerde mijn mond te houden, niet te gaan gilln. Het kwam dichter en Lucy gilde. Het was.. Een bruine bever? 'Een bever?' vroeg ik verbijsterd.