Hoofdstuk 35

Ik sliep vrij vredig. Ik voelde me namelijk opeens heel rustig. Waarschijnlijk door het geaai van Yandri over mijn zij. Ik werd ook op een rustige manier wakker. En ik voelde me al wat beter na wat gister was gebeurd. Alleen wat ik niet verwachtte was dat Rho’s gezicht voor de mijne hing toen ik m'n ogen open deed.
'Goedemorgen, draakje,' zei ze opgewekt. Ze was zo enthousiast dat het bijna eng werd... Ik had haar nog nooit zo blij gezien... Niet op die manier alleszins.
'Goedemorgen,' zei ik een beetje verward door haar vrolijke verschijning.
'Ik heb het gevoel dat vandaag echt een hele mooie dag gaat worden,' zei ze, nog steeds zo blij als een klein kind op de paardenmolen.
'Hoezo?' vroeg ik.
Ze bleef me maar op een blije manier aankijken. Dat kon of iets goeds betekenen of iets heel slechts.
'Vandaag is de dag dat we gaan achter komen wat er is gebeurd. vanaf 18 jaar geleden tot de dag van gister.'
Owkee... Dacht ik op dat moment. Wat in vredes naam heb je gedronken...
'Dat is dan heel mooi, maar hoe wil je dat dan doen.'
'Er komt iemand langs die in jouw geheugen gaat zoeken op de vragen die ik heb.' Zei ze opgetogen.
'Ik ben geen willekeurig beest waar je dat verplicht van moet weten. Ik ben ook een levend wezen dat geheimen heeft en wilt houden!'
'Ga ik niet mee akkoord.' Zei ze nog blijer dan daarvoor. ‘Beter gezegd. Diegene is er eigenlijk al.'
Ik keek haar met groten ogen aan, en ik zag dat er een schaduw bij de deur opening stond... Diegene is inderdaad al binnen.
Mijn ogen speurden de kamer af naar Yandri en ik haalde opgelucht adem toen ik hem in de keuken zag staan. Zonder dat Rho of onze bezoeker het zag, sloop ik naar Yandri toe. Hij stond met zijn rug naar me toe, waardoor hij me niet zag. Ik tikte zijn schouder aan met m'n staart en hij schrok zich bijna dood.
'Je liet me schrikken,' zei hij met nog steeds met grote ogen van angst. 'Besluip me alsjeblieft nooit meer op die manier.' Hij was al iets meer tot rust gekomen.
'Ik wil dit niet,' zei ik.
'Wat niet?' vroeg Yandri die duidelijk van niks wist.
'Ik wist niet wat Rho van plan was. Ik kan niets voor je doen. Ik kan alleen zeggen dat je gewoon moet wachten tot het voorbij is. Anders komt het nooit goed tussen jullie twee.' Ik schrok deels naar het antwoord van Yandri. Deels omdat ik niet had verwacht dat ik van hem gewoon moest gaan wachten.
'DAVE! HIER!' Nog erger schrok ik van een schreeuwende Rho... Ik liep weer terug en Rho beval me dat ik moest gaan liggen. niet veel later kwam er iemand binnen die niet echt heel aardig leek... Rho wees naar mij en die andere legde zijn vieze gore koude hand op mijn kop. En in één keer verkrampte al m'n spieren waardoor ik daar verlamd lag.
'We kunnen beginnen.' Zij die man duivels.
Ik wilde protesteren, maar zelfs mijn tong lag verlamd in mijn bek. Ik wil dit niet, jammerde het stemmetje dat enkel ik kon horen. Ik zag hoe Yandri erbij kwam staan. Zijn gezicht stond strak en hij keek Rho op een soort van woeste manier aan. Hij liep iets dichter naar Rho en fluisterde iets in haar oor wat ik niet kon verstaan. Rho trok wit weg.
'Hoe gaat dit in zijn werk?' vroeg Rho en ik zag hoe Yandri's gezicht rood aanliep.
'Simpel. Jij stelt de vragen die je wilt weten. En ik geef die antwoord als het mogelijk is. Wees niet bang. Jullie huisdier zal niet lijden.'
Rho moest even lachen en knikte tevreden.