Is er iets aan de hand with Justin?

'Meisje! Meisje!'riep ze naar me, toen ik de deur opendeed.
'Mama! Mama!'riep ik terug, om aan te tonen dat ze belachelijk deed.
'Kindje! Kindje! Het is geweldig!'riep ze terwijl ze op me toe kwam lopen en me vastpakte.
Bah! Hier had ik nu geen zin in. Ik maakte me los uit haar omhelzing. 'Mama! Mama! Wat is er geweldig?'Ondanks dat ik het zei om haar te plagen was ik toch wel nieuwsgierig naar wat ze wilde zeggen.
'Justin Bieber,'ze stopte even om te zien of ze mijn volledige aandacht had.
'Jah?' Ze had me, nu wilde ik echt weten wat ze ging zeggen. Mijn moeder sprak die naam nooit vrijwillig uit. Buiten als ze hem Justin Bibber kon noemen. Maar dat leverde haar altijd erg veel blauwe plekken op, dus zweeg ze over hem.
'Hij-'ze stopte plots alsof ze zich iets herinnerde.
'Jah?'Ik keek haar nieuwsgierig aan, maar ze klemde haar lippen op elkaar, om te laten zien dat ze niet verderging.
'Mam!'zeurde ik. 'Wat is er met hem?'
'Eerst boekentas & jas opruimen,'zei ze. En ze was zó blij dat ze eindelijk eens iets had dat me interesseerde. Of zo zag het er toch uit.
Omdat ik graag wilde weten wat er met hem was, liep ik snel naar de deur waarvoor ik mijn jas en boekentas had laten vallen. Ik gooide mijn boekentas tegen de muur en hij plofte boven op die van mijn zusje. Mijn jas smeet ik naar de kapstok en hij viel eronder, op de andere jassen.
Toen ik terug naar mijn moeder liep, keek ze me afkeurend aan. 'Dat kan vast wel beter. Hang je jas maar eens aan de kapstok. Je gaat er heus niet dood van.'
Overdreven zuchtend hing ik mijn jas aan de kapstok en in het voorbijgaan zette ik zelfs mijn boekentas mooi naast die van mijn zusje.
'Goed mama, wil je me nu zeggen wat er aan de hand is met Justin Bieber? Ik wil het écht graag weten.'
Ze glimlachte. 'Natuurlijk.'