I'm your prey, and more...[Twilight-Edward Cullen]*Part 010*

They all return with the looks of the time they were the most happy.

Ik kwam terug bij het huis van de Cullens en zag Edward al naar buiten lopen om mij te begroeten. "Waar was je eigenlijk?" hij keek me bezorgd aan, alsof hij zag dat ik had 'gehuild'. "Naar het graf van mijn moeder, heb met haar gepraat." Edward drukte een kus op mijn voorhoofd en liep met me naar binnen. "Oh ja, Carlisle wil met je praten in verband met je gave." Ik knikte en liep alleen naar de studeerkamer van Carlisle en klopte aan. Ik opende de deur als hij 'Binnen' zei. "Je wou met me praten, Carlisle?" Carlisle keek op van zijn laptop en glimlachte. "Ga zitten, Lya. Ik heb gehoord dat je je gave hebt ontdekt." "Ja, maar ik ken al heel wat ober geesten. Dus zal communiceren geen probleem zijn." "Wel Lya, vertel me wat je weet. Dan kan ik je dingen bijbrengen waar je misschien iets aan hebt." Ik dacht even na en dan schoot het me binnen. "Wel, de meeste mensen hun geesten veranderen naar de gedaante die ze waren uit de tijd dat ze het meest gelukkig waren. Als ze hier op aarde nog ronddwalen, dan hebben ze nog geen rust gevonden. En geesten mag je niet oproepen uit hun rust, want dan worden ze echt pissed off." Ik grinnikte op het laatste. "Zo te zien beschik je over een goede kennis met geesten. Ik kan je niet aanvullen. Ik hoop dat je niks ergs moocht meemaken met je gave." Carlisle gaf me een knuffel alsof ik zijn eigenste dochter was en ging toen verder werken aan zijn laptop.

Reactie's!
xoxo'